________________
૮૪ ] चरणानुयोग
अमेयं परमवरपोंडरिगं उम्निक्खेस्लामि" ति कड्ड इति वच्चा से पुरिसे अभिक्कमे
તું
લઈન
जाव जावं च णं अभिकम्मे ताव तागं च णं महंते उदय सहते सेए पहोणे तीरं, अप्पत्ते पउमरपोंडरी णो हव्वा णो पाराप, अंतरा पॉक्सरणी सेयंसि विसरणे पढमे पुरिसज्जार।
अहावरे दोच्चे पुरिसज्जा
अह पुरिसे दक्खिणातो दिसातो आगरम तं पुक्खरिणीं तीसे पुकारिणीय तीरे डिब्बा पासति तं महं पर्ग पडमवरपडरी अणुषार परुिवं तं च पथ एवं पुरिसज्ञातं पासति पहीणं तीरं, अपत्तं परमवरपोंडरीयं, णो हव्वाप जो पाराण अतरा पसरी सेयंसि दिसणं ।
पुण्डरीक दृष्टान्त
तपणं से पुरिसे तं पुरिसं एवं बदासीअहो णं श्मे पुरिसे अत्रेयण्णे अकुसले अपंडिते अवियन्ते अमेहावी वाले को माये णो मन्ग चिऊ णो मग्गस्स गतिपरक्कमण्णू
अं णं एस पुरिले " वन्ने कुसले शाय-“હેયને पउमरपोंडरी उन्निक्खेस्सामि" यो रुप पउमरपोंडरी एवं उपयध्वं जहा णं एस पुरिसे मन्ने ।
अहमंसि पुरिसे खेयण्णे कुसले पंडिए वियत्ते मेहावी अवाले मगरथे मागविऊ मग्गस्स गतिपरक्कमण्णू अमेय पडवरपडरी उग्निविरामि ति कडु इति बच्चा से पुरिसे अभिकम्मे तं पुक्खरणिं,
Jain Education International
'
सूत्र ३६०
હક મળામાં શ્રેષ્ઠ આ પુ'ડીક કમળને (તેાડીને) અહાર કાઢીશ, એવી ઇચ્છાથી અડ્ડી' માથા ' એવુ કહી તે પુરુષ તે પુત્રંણીમાં પ્રવેશ કરે છે. તે જેમ જેમ પુષ્કવિમાં માગમ થનો ક્ષય છે, તેમ તેમ તેમાં અધિક હાર્ડ પાણી અને કીચડનો તેને સામનો કરવો પડે છે. એટલે કે તે કથિત કિનારાથી ઘણા દૂર પહેાંથી જાય છે પરંતુ શ્રેષ્ઠ પુડરીક કમળથી નજીક પણ પહોંચી શકતા નથી. અર્થાત્ કમળથી પણ ઘણા દૂર છે. તે આ પાર આવી શકતા નથી. અને પેલે પાર જઈ શકતા નથી. અને ઊંડા જળ અને ફીચડથી
વ્યાપ્ત પુષ્કરીમાં ખેંચી જાય છે, અને ખેંચી ગયા બાદ કલેશને પામે છે. આ પ્રથમ પુરુષની
વાત થઈ.
હવે બીજા પુરુષનું વૃત્તાન્ત કહે છે—
( પ્રથમ પુરુષ કીચડમાં ફસાઈ ગયા ) ત્યારઆદ બીને પુરુષ દક્ષિણ દિશામાંથી તે પુષ્કરિણીની પાસે આવે છે. તે ( પુષ્કરિણીના ) દક્ષિણ કિનારા પર ઊભા રહીને શ્રેષ્ઠ પુરીકને જુએ છે. જે વિશિષ્ટ ક્રમબદ્ રચનાથી યુક્ત છે. ચાવત્ પ્રસન્નતા પ્રદાન કરનાર [ક્તિ ગુણોથી યુક્ત ] અને અતિ સુર છે. તે કાદવમાં ખેંચી ગયેલ પેલા પુરુષને જુએ છે કે જે કિનારાથી દૂર પાંચલ અને ઇચ્છિત ચૈત પદ્મ કમળ પ્રાપ્ત કરી શકેલ નથી. અને જે ઘરના કે પાર્કનો રહ્યો નથી. તે પુષ્પિણીની મધ્યમાં કાદવમાં ફસાયેલો છે, ત્યારે અને પુરુષ તે પુરુષ માટે કહેવા લાગ્યો કે
અહા ! આ માણુસ ખેદજ્ઞ ( ક્ષેત્રજ્ઞ-નિપુણ ) નથી, તે કુશળ કે પડિત નથી, અપરિપકવ બુદ્િ વાળા છે, ોધાવી નથી [પણ] તે હજુ ખાલ અજ્ઞાની છે. તે સપુર્વેના માર્ગમાં સ્થિર નથી. નથી સા તે વ્યક્તિ માગ વત્તા કે જે માર્ગેથી ચાલીને મનુષ્ય પોતાના અભિષ્ટ ઉદ્દેશ્યને પ્રાપ્ત કરે છે, તે માત્ર ની ગિતિવિધ તથા પરાક્રમને આ ાળુતા નથી. “જેમ કે આ વ્યક્તિ બાપુ સમજના હો કે બહુ મોટો એક જુ, કુશળ છુ ચાવન પૃક્ત વિશેષતાઓથી યુક્ત છું. “ આ પુરીને લખેડીને લઈ જઈશ,”
પરંતુ તે પુરૂષ જે પ્રમાણે માને છે તે પ્રમાણે આ પૂરીક (પદ્મ કમળ) લાવી શકાય એમ નથી.
હુ ખેદ ( ક્ષેત્ર ) પુરુષ છુ. આ કામાં કુશળ કે, હિતાહિતના જાણકાર છુ, પરિપકવ બુદ્ધિસન્ન પ્રૌઢ ધુ', તથા મેધાવી છું, હું કઈ નાદાન બાળક નથી. પૂજ સજ્જના દ્વારા આચરિત માગ પર સ્થિર છું. તે માનો જ્ઞાતા છુ . તે માની ગતિવિધિ અને પરાક્રમનો જાણકાર છું. તેથી હુ અવશ્ય. આ ઉત્તમ શ્ર્વેત ફમળને ઉખેડી લાવી શકશ દ છું... શ્રી પ્રતિજ્ઞા કરીને આવ્યે છુ] +
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
