________________
सूत्र १३१५ उपाश्रय प्रवेश-निष्क्रमण विधि
चारित्राचार ६४७ "कामं खलु आउसो ! आहालंद आहापरिण्णायं આયુષ્મન્ ! તમારી આજ્ઞાનુસાર, જેટલા સમય वसिस्सामो-जाव-आउसंतो-जाव-आउसंतस्स સુધી નિવાસ કરવાની તમે આજ્ઞા આપશો એટલા उवस्सए-जाव-साहम्मिया, एत्ताव ताव उवस्सयं સમય સુધી અમે નિવાસ કરીશું. જેટલા સમય સુધી गिहिस्सामो, तेण परं विहरिस्सामो ।
આપ આયુષ્યની અનુજ્ઞા છે તેટલી અવધિ સુધી –આ. . ૨, ૪, ૨, ૩. ૨, મુ. ૪૪૧ જેટલા પણ. અન્ય સાધર્મિક સાધુ આવશે તેમના માટે
પણ તેટલા ક્ષેત્રકાળની અવગ્રહ અનુજ્ઞા ગ્રહણ કરીશું. તે પણ તેટલા સમય સુધી તેટલા જ ક્ષેત્રમાં રહેશે. ત્યારબાદ સમય પૂર્ણ થતાં તેઓ અને અમે
વિહાર કરી જઈશું. उवस्सए पवेस-णिक्खमण विही
ઉપાશ્રયમાં પ્રવેશ- નિષ્ક્રમણની વિધિ : ૨૩૨૫. સૈ પરલૂ વ, ઉમgી વી સે પુખ ૩વસ ૧૩૧૫.સાધુ અને સાધ્વી ઉપાશ્રય વિષે એમ જાણે કે - તે
નાના-g૩યામો, ઘુડવારિયા, નાનો છે, નાના દરવાજાવાળો છે, નીચો છે તથા णिति याओ, संणिरुद्धाओ भवंति, तहप्पगारे અન્ય શ્રમણ, બ્રાહ્મણ આદિથી રોકાયેલ છે. તે उवस्सए राओ वा, वियाले वा, णिक्खममाणे वा, આવા પ્રકારના ઉપાશ્રયમાં (કદાચિતું કોઈ पविसमाणे वा पुरा हत्थेण पच्छा पाएण ततो કારણવશ સાધુને રોકાઈ જવું પડે) તે રાત્રિમાં संजयामेव णिक्खमेज्ज वा, पविसेज्ज वा ।
અથવા વિકાળમાં અંદરથી નીકળતાં કે બહારથી પ્રવેશ કરતાં આગળ હાથ પ્રસારીને પછી
સાવધાનીપૂર્વક પગ મૂકીને નીકળે કે પ્રવેશ કરે. केवली बूया आयाणमेयं ।
કેવલી ભગવાનનું ફરમાન છે કે (અન્યથા) આવો
ઉપાશ્રય કર્મબંધનનું કારણ છે. जे तत्थ समणाण वा, माहणाण वा, छत्तए वा, કેમકે ત્યાં શાક્ય આદિ શ્રમણો અને બ્રાહ્મણો કે જે मत्तए वा, डंडए वा, लट्ठिया वा, भिसिया वा, છત્ર, પાત્ર, દંડ, લાકડી, આસન, વાંસની લાંબી णालिया वा, चेले वा, चिलिमिली वा, चम्मए वा, લાકડીઓ, વસ્ત્ર, મચ્છરદાની, મૃગછાલ, ચામડાની चम्मकोसए वा, चम्मच्छे दणए वा, दब्बद्धे કોથળી, ચામડા કાપવાના ઓજાર રાખે છે. તે બધાં दुणिक्खित्ते अणिकपे चलाचले ।
સારી રીતે બાંધેલ ન પણ હોય, અસ્તવ્યસ્ત રાખેલા હોય, અસ્થિર હોય ત્યારે સાવધાની રાખ્યા વિના
જવાથી) भिक्ख य रातो वा, वियाले णिक्खममाणे वा, સાધુ રાત્રિમાં અથવા વિકાળમાં અંદરથી બહાર અને पविसमाणे वा, पयलेज्ज वा, पवडेज्ज वा ।
બહારથી અંદર (અયતનાથી) નીકળતાં કે પ્રવેશ
કરતાં લપસી પડે અથવા પડી જાય તો. से तत्थ पयलमाणे वा, पवडमाणे वा, हत्थं वा, તેના હાથ, પગ, ભુજા, છાતી, પેટ, માથું, શરીરનાં पायं वा; बाहु वा, ऊरूं वा, उदरं वा, सीसं वा, કોઈ અંગ અથવા ઈન્દ્રિયો (અંગોપાંગો) ને માર अण्णयरं वा कार्यसि इंदियजातं लूसेज्ज वा,
લાગી શકે છે અથવા તે ભાંગી પણ જાય છે. पाणाणि वा-जाव-सत्ताणि वा अभिहणेज्ज અને પ્રાણી પાવતુ સત્વોની હિંસા પણ થઈ જાય વ-જાવ-qવરીવેન્ન વી |.
પાવતુ તે જીવનથી પણ રહિત થઈ જાય. अह भिक्खू णं पुव्वोवदिट्ठा-जाव-एस उवएसे जं માટે તીર્થકર ભગવાને પહેલેથી આ પ્રતિજ્ઞા યાવત तहप्पगारे उवस्सए पुराहत्थेण पच्छा पादेण ततो ઉપદેશ આપ્યો છે કે આ પ્રકારનાં ઉપાશ્રયમાં संजयामेव णिक्खमेज्ज वा, पविसेज्ज वा ।
(રાતનાં અથવા વિકાળમાં) પહેલાં હાથ પ્રસારીને –આ. સુ. ૨, ૫, ૬, ૩. ૨ મુ. ૪૪૪
પછી પગ રાખતાં યતનાપૂર્વક બહારથી અંદર પ્રવેશ
કરવો કે યતનાપૂર્વક નીકળવું જોઈએ. Jain Education International For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
