Bruhannyasa Part 6

Author(s): Lavanyasuri
Publisher: Siddhhem Prakashan Samiti Botad

Page 55

PARAMANARunw
पा० . ० ४३.) मीसिरहेमचन्द्रशब्दानुशासने षष्ठोऽध्यायः । उच्यते इत्यादिना । यथा संप्रयोगो भवति तयोच्यते इति | ६.३.१६०. इति शषिकोडणेवेह नापत्यार्थप्रत्यय भावः । तदेव प्रदर्शयति-अपत्यसामान्य विवक्षायामि- इति भावः ।
40 त्यादिना । अयमाशय:-प्रकृतसूत्रं वापत्यविवक्षायामेव अथ गण पठति-गर्ग वत्स इत्यादिना । गणान्तर्गताः
प्रवर्तते । यत्र च वृद्धापत्यमपि न तस्वेन (वृद्धापश्यत्वेन) | शम्दा व्यत्पादिता लपन्यासे इति न व्यत्पाद्यन्ते गौरव5विवक्षितमपि तु सामान्यतोऽपत्यत्वेन विवक्षितं तत्र प्रकृत
भयात् । मनुः तन्तुम पृथक पृथक समस्तो च पठितो सूत्रस्याप्रकृत्या सामान्येन "सोऽपत्ये" [६.१.२८] इति
पाणिनीये समस्तपाठो न दृश्यते । मनायोशब्द: सूत्रेणाणि आद्यस्वरवृधी अयादेशे स्त्रियामणन्तत्वाद् च्या
प्रकृतगणे पठ्यते । तस्मात् यति परतः " जातिश्च णि-45 मानवीति रूपस्य सम्भव इति । ननु यत्र सूत्रे वृद्ध
तद्धितयस्वरे" [३.२.५१.] इति पुवद्भावः स्यादिति इत्यस्य सम्यन्धोऽवश्यमभिप्रेतस्तईि अमदग्नेरन्तरापायं
-स्त्रियो रूपे विशेषाभाव इत्याशङ्कायामाह-अयणोः परशुरामः 'जामदग्न्यः' इति पराशरस्यानन्तरापरयं न्यास:
प्राप्तावश्य पाठः। पुंबदभावस्तु" कौण्डिन्या. पाराशर्य इति कथमुख्यते इत्याशङ्कते, ननु कथमनन्तरो
गस्त्ययो६ि.१.१२७.Jइति निर्देशादनित्यति रामो जामदग्न्य इत्यादिना । उत्तरयति-पुत्रेऽपि पौत्रा
म भवतीति । स्वाभाविकल्याण: "ड्यापाडः" 50 दिकार्यकरणादिति । अयमाशयः-अनन्तरापत्य एव
[६.१.७०.] इत्येयण प्राप्तावस्येह पाठस्तदाधनार्थ वृदयविवक्षया वृद्धार्थप्रत्ययस्य सम्भव इति । तद्विवक्षा
कृतः । यजि सति पुंवद्भावस्तु न भवति, पुंबद्भावस्या15 कारणं च पौत्रादिकार्यकरणम् । परशुरामस्य नहि कश्चित्
नित्यस्वाश्रयणात् । अनिस्यत्वे मानं च "कौण्डिन्यागपुत्रः भयते येन वापत्यवियक्षायां जमदग्नेः प्रत्ययः
स्त्ययोः" [६.१.१२७.] इति सूत्रो कौण्डिन्येति निर्देश स्यात् । पठयते च गणे जमदग्निशब्दः, तेन शायते राम
एव । कुण्डिनीशन्दाद् पदापत्येऽनेन यति पुवदावे सति 55 एव पितुः पौत्रादिकार्यमपि पिण्याविच्छेदरूपं करोति, तस्य,
“नोऽपदस्य तदिते" [७.४.६१.J इत्यन्त्यस्वरादेहूंकि चिरजीवित्वभवणात, तथाहि
कोण्डय इत्येव रूपमुचितम्, नतु कौण्डिन्य इति, तथा 20 "अवस्थामा बलिया॑सो हनुमांध विभीषणः ।
चानेन सूमनिर्देशेन पुंवद्रावस्यानित्यरवे सूचिते पुंवदकृपः परशुरामश्च सप्तैते चिरजीविनः ।।"
भावात् इवर्णस्य लोपे कौडिन्य इति रूपं भवति । इति चिरजीविषु सप्तसु तस्य परिगणनम् । एवं तयेहापि पुंवद्रावाभावे मानाय्य इति रूपं भवेदित्येतदर्थ 60 व्यासस्यापि पुनः शुकदेव आजन्म ब्रह्मचार्येव वीतरागः | गणे मनायीशब्दः पठितः इति भावः । एतदने सूनु
परित्यक्तगृहस्थधर्मा च भूयते इति ब्यासेनैव चिरंजीवता | शब्दः पठ्यते । पाणिनीये च नये ' मनायी-सूनु-' 25 पराशरस्य पिण्डाविच्छेदरूपं पौत्रादिसन्ततिकार्य सम्पादितमिति |
शब्दः समस्त एव पठथते, न तु व्यस्त इति विशेषः । पराशरशब्दस्य प्रकृतगणे पाठसामर्थ्यात् तस्यैव तवृद्धापत्यत्य-तत्वं च लक्षणकचक्षुष्कैरेव ज्ञेयम् ।।६।१।४२।। विवक्षेति । अथानन्तरापत्यत्वेन जमदग्नः पराशरस्य चापत्यमिति विवक्षायां कीहश रूपमिति चेदाह-अनन्तरापत्य- मधु-पभ्रोपिण-कोशिके ॥६४३॥ 65 विवक्षायां जामदग्नः पराशरिरिति । तादृशविव
मधुशब्दादब शब्दाच यथासंख्य ब्राह्मणे 30 क्षायां जमदग्नेः “सोऽपत्ये" [६.१.२८.] इत्य,
कौशिके व वृद्धेऽपत्येऽर्थे यञ्प्रत्ययो भवति । आदिस्वरवृद्धी इवर्णलोये च जामदग्न इति रूपम् ।।
माधव्या ब्राह्मणः, माधवोऽन्यः। बाभ्रव्यः पराशराय "अत इम्" [६.१.३१.] इतीनि आदिस्वर.
कौशिकः, बाभ्रवेोऽन्यः। बनोर्गादिपाठाद वृद्धौ अवर्णलोपे च पाराशरिरिति भविष्यतीति भावः।।
यत्रि सिद्ध कौशिके नियमार्थ वचनम् । गर्गादि-10 कथं पाराशर इति ? पराशराद् वृक्षापत्ये यम्, | पाठस्तु लोहितादिकार्यार्थः सेन बाध्यायणी 35 अनन्तरापत्ये च इस युज्येते अपि, अण् तु कथमप्यप्राप्त | इति डायम् । केचित् तु अकौशिकेऽपि लेाहिता
इति पाराशर इति प्रयोगः कथमिति प्रभाशयः । उत्तरयति- | दिपाठा यअमिच्छन्ति । तन्मतेनेदं यविधान तस्येदमिति विवक्षायां भविष्यतीति । नामापत्य- | बोलोंहितादेबहिष्करणार्थम् । तेन कौशिक स्खेन विवक्षा अपि तु तत्संबन्धित्वमात्रेणेति "तस्येदम् " | यनि सति लोहितादिकार्य न भवति । तथा ९
"Aho Shrutgyanam"