Bruhannyasa Part 6

Author(s): Lavanyasuri
Publisher: Siddhhem Prakashan Samiti Botad

Page 212

-
-
-
कलिकालसर्वज्ञश्रीहेमचन्द्रमरिभगवत्प्रणोते पा० ३. सू० १८६. ! कॅशब्दात् शौनकादित्वात् णिन् , तस्यानेन ला पुन-11६.२, १३०. इत्युपतिश्ठत इति । अत एव तत्र
वित्रध्येत्रर्थयोविहितस्याणः “प्रोकात्" [६.२.१२९. विग्रह प्रदर्शित इति भावः :१६।३११८४.! इति लुर् इत्येवं प्रक्रिया विज्ञेया। अत्रापि पूर्वोत्रोक्त
छगलिनो णेयिन् ॥६३३१८५६ 40 रीत्या "देनमाणमव" ६.२.१३०. इति 5 नियमप्रवृत्त्योक्तरूपेण विग्रहादिरिति पुनः सूचयति ।।
| त० प्र०-छगलिन् शब्दात् तेन प्रोक्ते वेवे.
यिन् प्रत्ययो भवति । अणोऽपवादः ! छगवेदादन्यत्र विषये तु न लुर इति सूचयितु पृच्छतिवेद इति कमिति अन्यत्राथें विहितोः श्रूयत एव न लुप्यते
लिना प्रोक्तं वेदं विदन्त्यधीयते वा छागले
यिनः ॥१५॥ इत्येदर्थ वेदग्रहणम् इत्याह-परकेण प्रोक्ताधारकाः । प्रलोका इति ।
श० मा न्यासानुसन्धानम्-छगलिनो० ! 45
स्पटम् ।६।३।१८५ । 10 ननु य एवं वेदस्य प्रवक्ता चरकः स एवायमुतान्य
इत्याशङ्कायामाह-घरको वैशम्पायन इति, नायं वेदस्य शोनकादिभ्यो णिन् ॥६।३।१८।। प्रवक्ताऽपि तु पुराणप्रवक्तस्वेन अतो वशम्पायन एव त.प्र.-शौनक इत्येवमादिभ्यस्तेन प्रोक्त चरकशब्देनेह प्रोक्त इति भावः। कठादयः प्रयोगगन्या, येदे णिन् प्रत्ययो भवति । अणाद्यपवादः ।
हुलियत्तया ते पठितं शकथा इति भावः । पाणिनीये | शौनक्षेन प्रोक्तं ये विदन्त्यधीयते या शोन-50 15 च न कठादिगणः श्रूयतेऽपि तु "कठ-चरकाल" [पा० किनः । शाङ्गरविणः । वाजसनेयिनः । वेद
स० ४.३.१०७.1 इति सूत्रे दावेव कठ-चरफो पठिती। इत्येय? शौनकीया शिक्षा । अन्येभ्यो लुपः प्रयोगस्याभिधाने तु तेषां शब्दानां प्रोता
शौनक शागरय वाजसनेय शापय काकेय लक्षणेति वर्णयन्ति ।।६।३।१८३।।
| (शाकेय) शाम्पेय शाल्फेय स्कन्ध स्कम्भ देवतित्तिरि-चरतन्तु-खण्डिकोखादीयण दर्श रज्जुमार रज्जुतार रज्जुकण्ठ दामकण्ट 55
कट शाठ कुशाठ कुशाप कुशायन आश्वपश्चम ॥६३॥१८४॥
तलयकार पुरुषांसक दरिद्र तुम्धुरु उपलप त० प्र०-तितिरि वरतन्तु खण्डिक उख | आलम्बिक पलिङ्ग कमल ऋचाभ आरुणि ताण्डप इत्येतेभ्यस्तेन प्रोक्तेऽथै ईयण प्रत्ययो भवति ।। श्यामायन खादायन कषायतल स्तम्भ इति अणोऽपवादः; स चेत् प्रोक्तो घेदो भवति । | शौनकादयः । तित्तिरिणा प्रोक्तं घेदं विदरत्यधीयते या
आकृतिमणोऽयम् । तेन भाल्लविना प्रोक्तं 25 सिरीयाः । पारतन्तवीयाः। खाण्डिकीयाः।
|ब्रामणं विदन्त्यधीयते वा भालविनः, शाठयाऔक्षीयाः । वेदे इत्येव १ तित्तिरिणा प्रोक्का- | यनिनः. ऐतरेयिणः इत्यादि सिह. भवति । स्वैतिराः प्रलोकाः । अत्रापि 'वेदेन ब्राह्मण- श्रामणमपि चंद एव । मन्त्रमाणं हि वेदः मत्रैव' [६.२.१३०.] इत्युपतिष्ठते ॥१८॥ ॥१८६॥
65 श०म० न्यासानुसन्धानम्-तितिरि०। प्रोक्ते श. म. ग्यासानुसन्धानम्-शौन० । अणा30 वेदे इत्यनुवर्तत एव । तथा चार्थमाइ-प्रोकेड ईयण पयाद इति ! अण् तु सामान्यतः सर्वभ्यः प्राप्त एव,
भवति, अणोऽपवादः, स पेत् प्रोक्तो वेदो ये च दुसंज्ञका अत्र पटितास्तेभ्य ईयस्य प्राप्तिरिति तस्यापि भवतीति। अणू तेन प्रोक्ते इत्यनेनौत्सर्गिक एव प्राप्त वाधकोऽयमित्यर्थः । अत्रापि वेदविषयत्वेना येतृ-वेदिईयणा बाध्यते। तित्तिरिणा, वरतन्तुना, सण्डिकेन, उग्वेन | अर्थविषयतेति तथैव चित्रहः क्रियते । तत्र प्रोनार्थेऽनेन 70
च प्रोक्तं वेदं विदन्त्यधीयते वेत्यर्थे प्रत्ययः । आदिस्वर-णिन् , ततोऽययनादाय विहितस्थाग; 'प्रोक्तात्" [६. 35 वृद्धिः। वरतन्दोरुवर्णस्यादेशोऽपि । वेदादन्यत्रागेवेत्याह- २.१२९.) इति लुम् । अत्र गणे प्रयोगे च 'शागव'
तैत्तिराः श्लोका इति । अस्यापि सूत्रस्य वेदविषय- शब्दो दृश्यते रेफरहितः । पाणिनीये 'शाङ्गरव' इति रेफस्वादत्रापि नियमप्रवृत्तिमाह-अत्रापि "वेदेन्बामण"विशिष्टः पाठो दृश्यते, तदौचित्यमपि प्रतिमाति, शुभस्य
20
60
"Aho Shrutgyanam"