Bruhannyasa Part 6

Author(s): Lavanyasuri
Publisher: Siddhhem Prakashan Samiti Botad

Page 92

eforeसर्वज्ञश्री हेमचन्द्रसूरिभगवत्प्रणीते
[ पा० १ सू० १०८. ]
दणिञोः ' [ ६.१.१४०. ] इति लुप् । कौरव्यः | नित्रस्तु अब्राह्मणात् इत्यादिना । वृद्धे क्षत्रियापत्ये पुत्रः । आयनिञस्तु 'अब्राह्मणात् ' ६.१.१४१.] विहितभ्यन्ताद् युवापत्ये विहितस्यायने यद्यपि 40 इति प्राप्ताऽपि लुप् न भवति विधान"अब्राह्मणात् " [६.१.१४१.] इति लुगू प्राप्नोति सामर्थ्यात् । नही आयनित्रो वा लुपि तथापि तिकादी कौरव्यशब्दं पठित्वा आयनियो विधान5 कचिद् विशेषः । कौरव्यः पिता । कौरव्या सामर्थ्यात् न भवति । नहीञ आयनित्रो वा लुपि यणिः पुत्रः ॥१०७॥ कञ्चिद् विशेष इति । विशेषार्थं हि किमपि विशिष्य विधीयते इति निपि यदि लुप्येत तर्हि इमपवाद्य 45 विहितस्य तस्य विधानेन को विशेष:, इञ आयनिओ वा लुपि रूपे विशेषाभावात् । तथा चायनिन् भूयत एव विधानसामर्थ्यादित्यवगम्यते । एवं च क्षत्रियापत्यप्रत्ययातस्य वृद्वापत्यार्थे कौरव्य इति रूपं युवापत्यायें चानेनायनित्रि कौरव्याय णिरिति विशेष इति || ६ |१| 50
१०७ ।
८०
श० म० म्यासानुसन्धाम् - तिकादे० । तिकशब्द आदौ यस्य तस्मात् - तिकादेः निन्दायामिति निवृत्तं स्वरितयाभावात् । तथा चापत्यसामान्येऽयं प्रत्ययः । 10 इआरपवाद इति । तिकादिभ्यो यथास्त्र प्राप्ता
अदन्तत्वादिनिमित्ता हञादयोऽनेन बाध्यन्ते इति भावः । तिकस्य कितवस्य चापत्यमित्यर्थे आयनिमि आदिस्वरवृद्धो "तकायनिः कैतवायनिरिति । गणं पठति-तिक कितव इत्यादिना । शाठयशब्दो यञन्तो वेति । शठतीति शठ 15 पचाद्यच् । शठस्य वृद्धमपत्यमित्यर्थत्वे गर्गादिपाठपरिकल्पनाद् यञन्तः, कृदन्तत्वसंभावनायां च 'शठ' रुजाविशरण - गत्यवसादनेषु इत्यस्मात् कर्मणि ध्यणन्तः इति भावः । तस्मादायनिञि शाठयायनिः । यञन्तादायन णेवे त्येके । शाठयशब्द इह ध्यणन्त एव तस्मादेवायनिन्, यथ 20 शठशब्दादजन्ताद् वृद्धापत्ये यत्रा निष्पन्नस्तस्माद् युवापत्ये “ यञिञः” [६.१.५४.] इत्यायनणेवेत्येकेषां मतमिति
|
भावः ।
दगु-कोशल-कर्मार-च्छाग-वृषाद्यादिः ||६|१|१०८||
दगु कौशल कर्मार छाग वृष इत्येतेभ्योऽपत्ये यकारादिरायनिन्प्रत्ययो भवति 1 55 दागम्यायनिः । कौशल्यायनिः । जनपदसमानशब्दात् क्षत्रियात् 'दुनादि० ' [ ६.१.११८. ] इत्यादिना भ्य एव । कौशल्य इति । कार्मार्याणिः । छाग्यायनिः । वाययणिः ॥ १०८॥
...
अथ कौरव्यशब्दविषये विशेषं वक्तं प्रक्रमते औरसशब्देन क्षत्रियप्रत्ययान्तेनेत्यादि । उरसा शेते इति 25 विग्रहे उप्रत्ययान्त उरसशब्दः पृषोदरादित्वादुरसः सलोपः, उरसस्यापत्यं वृद्धं क्षत्रिय औरसः “राष्ट्र क्षत्रियात् सरूपात् ० [६.१.११४.] इत्यभि सति औरसशब्दः क्षत्रियप्रत्ययान्तः तेन सहैव कौरव्यशब्दोऽपि पठ्यत इति सोऽपि क्षत्रियापत्यप्रत्ययान्तः “दुनादि० [६.१.११८.] इति व्यान्त 30 एवेह गृयते । यश्च लोहितादि पठितत्वाद् यञन्तः, कु
दित्र्यान्तो वा तस्मादायनिञ् न भवतीति भावः तदाहअन्यस्मादिमेवेति । क्षत्रिय वाचकादन्यस्मात् कौरव्य शब्दाद् युवापत्येऽदन्तत्वलक्षण इमेव भवति, न आयनिम् इति भावः । सोऽपील् न श्रूयत इत्याह- तस्य च 35 "ञिदार्षादणिञोः” [६.१.१४०.] इति लुबिति । तथाच वृद्धपत्य युवाप्रत्ययेाः समानं रूपमित्याह- कौरव्याः,
कौरव्यः पुत्र इति । ननु क्षत्रियप्रत्ययायान्ताद्नादि०" [६.१.११८.] इत्यग्रिमसूत्रेण त्र्य एव परविहितस्य आयनिञोऽपि लुप् कुतो नेत्याह- आय- त्वात् इति कोशलानां क्षत्रियाणामपत्यं कोशलानां जनपदस्य 75
श० म० म्यासानुसन्धानम् - दगु० । दगुर्नाम 60 कश्चित् परमप्रकृतिः । कोशलशब्दः इह राज विशेषेऽन्यत्र क्षत्रियविशेषजनपद- विशेषोभयवाचकश्च । सोऽयं पाणिनीये दन्त्यसकारमध्यः पठ्यते, बहुत्र च तथैव प्रयुज्यते, इह च तालव्यमध्यः इत्याचार्यद्वयप्रामाण्यादुभयं साध्वेवेति मन्तव्यम् । कर्मारः, लौहकारः, छागवृषौ प्रसिद्धौ एते- 65 भ्योऽपत्ये यकारादिरायनि विधीयते । दगोरपत्यमित्यर्थे यायनिञि आदिस्वरवृद्धौ " अस्वयंभुवोऽवू” [७.४.७०.] इत्यादेशे दाग व्यायनिरिति एवं कोशलस्यापत्यमित्थे कौशल्याय निरिति । कौशल्यशब्दोऽपि बहुशः प्रयुक्तो दृश्यते इति तरसाधनोपायमाह - जनपदसमानशब्दात् 70 क्षत्रियात् दुनादि इति व्य एवेति । अयमाशयः--- राजविशेषवाचकादेव कोशलशब्दादनेन सूत्रेणायनिञ्यादिः । यश्च क्षत्रियविशेष जनपदविशेषोभयवाचकस्तस्मात् "दु
"Aho Shrutgyanam"