Bruhannyasa Part 6

Author(s): Lavanyasuri
Publisher: Siddhhem Prakashan Samiti Botad

Page 186

१७४
कलिकाललाथीहेमचन्द्रसरिभगवत्प्रणीत
। पा० ३. सू० ८.]
कमपत्यमिति अन्चेतने राष्ट्रे तदाधितमिव प्रतिभाति तथापि श० म० न्यासानुसन्धानमू-व्यस्त० । राष्ट्रशन्दस्य राष्ट्रवारािजनयात्वेन तादृशजनितस्योपचाराट् । व्यस्तो विभिद्य क्षिप्तः, व्यस्तो वैधरीत्येन क्षिप्तः, तदाहराष्ट्रापल्यस्वं प्रसिद्धप्रायमेवेति न दोषः ।।६।३१३॥ व्यस्ताद विपर्यस्ताच्चेति । व्यस्तमुदाहरति-पारीण
इति । पारावारे भय इत्यस्मिन्नेव विग्रहे केवल पारावार-40 दूरादेत्यः ॥६॥३०॥
शब्दादपि, अवारशब्दादपि च प्रत्ययः । तथा च पारा5 त० प्र०-दूरशब्दात् शेषेऽर्थे पत्यः प्रत्ययो
वारीण इत्यनेन सहाथै साम्यमेवेति विज्ञेयम् । विपर्यस्तत्वे भवति । दूरे भवो दूरेत्यः
तु समानार्थफरवं स्पष्टमेव । विपर्यासश्च पूर्वप्रयोगश० म. न्यासानुसन्धानम्-दूरा०। स्पष्टम्
विधायकस्य "राजदन्ता" ३.१.१४९. इत्यस्य 1६1३/४il
| वैकल्पिकत्वेनैव मुलभः । व्यस्तत्वं च विनाऽपि प्रत्ययं 5 उत्तरादाह ॥६॥३५॥ पूर्वोत्तरपदलोपाद् देवः, दत्तः, देवदत्त इतिवत् ।।६।३१७॥ 10 त० प्र०-उत्तरशब्दाच्छेषेऽथे आहअप्रत्ययो धुप्रागपागुदप्रतीचो यः ॥६॥३८॥ भवति । औतराहः । औसराहा श्री। औत्त
त० प्रा-विवशब्दात् प्राच अपाम् उदच राहीति उत्तराहिशब्दाद् भयार्थेऽणि ||२||
प्रत्यच इत्येतेभ्यश्चाव्ययामध्ययेभ्यः शेषेऽर्थे ___ श० म० न्यासानुसन्धानम्-उत्तरा० । यः प्रत्ययो भवति । दिवि भवं दिव्यम् । 50
औत्तराहीत्यपि स्त्रियां रूपं श्रयते तत् कथम् ? आह अन्तस्य प्राचि प्रागू वा भवं प्राच्यम् । परमपाच्यम् । 15 स्त्रियां ज्यादौलम्यादित्याशङ्कायामाह-औत्तराहीति उत्त-जमीच्या प्रतीच्या दिगदेशवः प्रागादेराहिशब्दाविति । नेदमुत्तरशब्दप्रकृतिक रूपमपि तु
रयं यः कालवृत्तेस्त्वव्ययात् परत्वात 'सायम्' उत्तराहीति प्रकृत्यन्तरमेय-प्राय उत्तरदिस्थितसर्पदाचकमुत ३७.त्यादिना तनट् । अनन्ययात् तु सप्तम्यर्थप्रधानमव्ययं "वोत्तरात्" [७.२.१२१.] इत्या- वर्षाकालेभ्यः [६.३.७९.] इतीकण । प्राक्तनम्, 55 हिप्रत्ययान्तम् । अतस्मादणि, णन्तस्वात् खिया ल्या । प्राचिकमित्यादि 20 औत्सराही इति रूपं विशेयमिति भावः ॥६३।५।। श० म०क्यासानुसन्धानम्-धुप्राग० । कृतो. पारावारादीनः ॥
६६॥ त्वस्य दिवशब्दस्य द्युरिति निर्देशो, न तु शब्दान्तरमेतत. १०-पारावारशब्दाच्छेषेऽर्थे ईनः
दिति व्याख्यानेन स्कोरयति-दिवशकदादित्यादिना ।
अव्ययानव्ययेभ्य इति प्रागादीनामुभयविधानां प्रसिद्धः। 60 प्रत्ययो भवति । अवारः समुद्रस्तस्य पारम,
| प्रागादयः शब्दाः पूर्व विध्यं भजन्ते, दिग्बाचिनो राजदन्तादित्वाल पारावारस्तत्र भयो जातो
देशवाचिनः, कालवाचिनति । तेषां त्रिविधानामपि 25 वा पारावारीणः ॥६॥
द्वैविध्यमव्यया अनन्ययाश्चति । तत्र द्विगवाचकात् "दिगश०म० भ्यासानुसन्धानम्-पारा० । पारा
देश." [७.२.११३.) इत्यादिना विहितधाप्रत्ययान्ता बारशन्दं व्युत्पादयति-अवारः समुद्र इत्यादिना । न
अव्ययाः, कृत् प्रत्ययान्तावानव्यया इति । तत्र कथंभूतेभ्यः 65 वार्यतेऽन्येनेत्यवारः, स च शन्दः समुद्रे रूदः । तस्व
प्रागादिभ्योऽयं प्रत्यय इति व्यवस्थामाह-दिग्देशवृत्तेः पारमिति षष्ठीसमासे अवारपारमिति प्राप्ते राजदन्तादिगणे
प्रागादेरयं प्रत्यय इति । 30 पाठात् पूर्वप्रयोगाईस्य पारशब्दस्य परप्रयोगे पारावारशब्दः
अयमाशयः-दिग्-देशवाचिभ्य उभयविधेभ्यः प्रागासाधुः । तस्माद् भवार्थे जाताय वा प्रत्ययः-पारायारीण
दिभ्योऽयं यः तथा च प्राचि देशे प्रागदेशे, प्राचि इति ॥६३६॥
प्राया था दिशि, प्रारदिशि या भवं प्राच्यम् इत्यादि। 70 व्यस्तव्यत्यस्तात् ॥६॥३॥७॥ कालवाचिनां विषयेऽव्ययानव्ययोभिनां व्यवस्थामाह
त० प्र०-पाराथारशब्दादू व्यस्माद् विप- कालवृत्तेस्त्वव्ययादित्यादिना । तथा च प्राकाले 35 यस्ताच्च ईनः प्रत्ययो भवति । पारीणः । भवमित्यर्थे प्राक्तनमित्येव याऽपेक्षया तनतः परल्यात् तस्येव अबारीयः । अवारपारीणः ||७||
प्रवृत्तः। अनव्ययेभ्यः कालवृत्तिभ्यः प्रागादिभ्यश्च "वर्षा
"Aho Shrutgyanam