________________
ગંધર્વદા સંભક
[ ૧૬૧ ]
ભાઈ-બેનને જોયાં. પછી અંગારકે પિતાની તલવારથી શ્યામલીના બે ટુકડા કર્યો. મેં વિચાર્યું કે, “પોતાની બહેનનો વધ કરનાર આ અંગારક અતિ નિર્દય છે. ” પણ ત્યાં તો એકની બે શ્યામલીઓ થઈ ગઈ. શ્યામલીએ પણ ખર્શથી અંગારક ઉપર પ્રહાર કર્યો, એટલે તેના બે અંગારક થઈ ગયા. મેં વિચાર કર્યો કે, “આ તે એમની માયા છે; શ્યામલી નાશ પામી નથી. ” યુદ્ધ કરતાં કરતાં બન્ને જણાં અદશ્ય થયાં. હું પણ ઉપસર્ગો દૂર થાય તે માટે દ્રવ્યથી બેઠેલો છતાં ભાવથી ઊભું રહી કાર્યોત્સર્ગ કરીને રહ્યો. એટલે વિદ્યાદેવતા હસીને અદશ્ય થઈ. એવામાં જાળિયામાંથી આવતે દીવાને પ્રકાશ જોઈને મેં ધાર્યું કે, “આ વાઘ હશે.” પણ ફરી પાછું મેં વિચાર્યું કે, “જે વાઘ હતા તે અહીં પડેલા મારા ઉપર જરૂર આક્રમણ કરતક માટે આ વાઘ નથી. ચોક્કસ, અહીંથી ડેક દૂર કોઈ પ્રાસાદ હોવો જોઈએ, જેમાંથી આ દીવાને પ્રકાશ આવતો હશે.”
પ્રભાત થતાં હું (કૂવામાંથી) બહાર નીકળ્યો.
( ૩ )
ગન્ધર્વદત્તા સંભક હું કૂવામાંથી બહાર નીકળે. ત્યાં આધેડ વયના એક માણસને મેં જોયે. તેને મેં પૂછ્યું, “સૌમ્ય! આ કો જનપદ છે? અને અહીં કયું નગર આવેલું છે? તેણે કહ્યું, “ભદ્રમુખ ! અનુક્રમે એક જનપદથી બીજા જનપદમાં જવાય છે. તમે શું આકાશમાંથી પડેલા છે કે આ ક્યા જનપદ અને કયું નગર એમ પૂછો છો?” મેં કહ્યું, “સાંભળો, હું ગૌતમ ગોત્રનો સ્કેન્દિલ નામે મગધવાસી બ્રાહ્મણ છું. યક્ષિણીઓની સાથે મારે પ્રણય હતો. તેમાંની એક મને (આકાશમાગે) ઈચ્છિત પ્રદેશમાં લઈ જતી હતી, ત્યાં બીજીએ ઈર્ષાને કારણે તેની પાછળ પડીને તેને પકડી. તે બેની વચ્ચે કલહ થતાં હું નીચે પડી ગયે. આથી આ કયે જનપદ છે તે હું જાણતો નથી.” પેલો માણસ પણ મને અવલોકીને કહેવા લાગ્યા, “સંભવિત છે; યક્ષિણીઓ તમારી કામના કરે એમાં કંઈ આશ્ચર્ય નથી.” પછી તેણે મને કહ્યું, “આ અંગા જનપદ છે, અને ચંપાનગરી છે.” પછી ત્યાં મેં જિનમન્દિર જોયું, અને ત્યાં જેના પાદપીઠ ઉપર નામ કતરેલું હતું એવી ભગવાન અરિહંત વાસુપૂજ્યની મૂર્તિ મેં જોઈ. એ મૂર્તિને બહુમાનપૂર્વક પ્રણામ કરી, જાણે પ્રત્યક્ષ તીર્થકર હોય તેમ તેને વંદન કરી, હું મારી જાતને કૃતાર્થ માનવા લાગ્યો.
પછી હું મન્દિરમાંથી બહાર નીકળે, તે જેમના હાથમાં વીણા છે એવા, કંઈક પરિવાર સહિત, તરુણેને મેં જોયા, તથા ઘણા લોકોથી પરિવરાયેલું, વેચવા માટેનું,
૨૧
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
