________________
- -
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
[ ૨૫૮ ]
વસુદેવ-હિંડી ઃ : પ્રથમ ખંડ ઃ
ઔષધો ચેપડ્યાં. એટલે તે વિશદ વાણીવાળે થયે. સન્તુષ્ટ થયેલા બ્રાહ્મણે મધુમાસની વનશ્રી જેવી સ્વરૂપવાન ધનશ્રીને મારી પાસે લાવ્યા અને કહેવા લાગ્યા, “દેવ ! પુત્રની ચિકિત્સા કરીને તમે અમને જીવાડ્યા છે. એ પછી તે બાળકને મેં વેદ ભણાવે. થોડા સમયમાં તેણે ઘણું શીખી લીધું. પછી મિત્રશ્રી અને ધનશ્રી એ બનેની સાથે ક્રીડા કરતે હું કેટલોક સમય ત્યાં રહ્યો.
(૭)
કપિલા લંભક અમારે પરસ્પરમાં સનેહયુક્ત વિશ્વાસ થયો, એટલે તે બે જણીઓએ-મિત્રશ્રી અને ધનશ્રીએ મને પ્રશ્ન કરતાં મેં મારી ઉત્પત્તિ અને સ્વછંદવિહારની વાત કહી. આથી તેઓ સન્તોષથી વૃદ્ધિગત શોભાવાળી થઈ.
એક વાર હું તેમને છોડીને વેદશ્યામપુર ગયે. ત્યાં નગરની બહાર વિશ્રામ લેવાનું વિચારી હું ઉદ્યાનમાં પ્રવેશ્યા. ત્યાં એક વૃદ્ધા અને નાનાં બાળકો સહિત રહેલી, જાણે ઉપવનની દેવતા હોય તેવી, પિતાના હદયમાં રહેલી કોઈ વસ્તુનું ચિન્તન કરતી, અને લેખ્યમય યુવતીની જેમ ધ્યાન કરીને બેઠેલી એક યુવતીને મેં જોઈ. મને જોઈને તે એકદમ ઊઠી અને મને આલિંગન કરીને રડતી રડતી બોલી, “સહદેવ! વહાલા દિયર ! તું કયાંથી આવ્યો?” પછી કુસુમિત અશોકવૃક્ષની છાયામાં બેઠેલા મને તે કહેવા લાગી,
અહીં કપિલ રાજાને મહાશ્વપતિ વસુયાલિત નામે મારા પિતા છે. તેની પુત્રી હું વનમાલા નામે છું. કામરૂપ દેશમાંથી રાજાની આજ્ઞાથી દૂત તરીકે આવેલા કામરૂપવાસી સુરદેવને મને પિતાએ આપી હતી. મને લઈને સુરદેવ પિતાને ઘેર ગયો. પછી તે સહદેવ! તું પ્રવાસમાં હતો તે સમયે પિયર સંભારતી એવી મને સુરદેવ કેટલાક સમય થયાં અહીં લાવ્યા. ડોક કાળ ગયા પછી તે સુરદેવ પિતાના અને મારા મંદ ભાગ્યને કારણે મરણ પામે. તેથી અત્યંત દુઃખ પામેલી અને ઘરમાં શાનિત નહીં પામતી હું આ હેરી વૃદ્ધા અને છોકરાઓની સાથે મારે શોક દૂર કરવાને આ ઉદ્યાનમાં આવી છું. તને મેં જોયે, એટલે હવે હું ધીરજ ધારી શકીશ.” આ પ્રમાણે તેણે કહ્યું. હું પણ “હું, હું” એમ (હુંકાર) કરતે હતો.
પછી મેં વિચાર કર્યો, “આ સ્ત્રોએ દિયરનું નાટક તે કર્યું, તો પછી હવે તેનું પરિણામ પણ જોઉં.” તેણે મને કહ્યું, “ચાલે, આપણે ઘેર જઈએ.” પછી અમે વેદશ્યામપુરના મધ્યમાં થઈને ચાલ્યા. “આ દેવરૂપી કોણ હશે?' એ પ્રમાણે બોલતા વિચિમત થયેલા લેકો મને જોતા હતા. પછી હું વસુપાલિતના ઘરમાં પ્રવેશ્ય. ઘરનાં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
