________________
પ્રિયંગુરુન્દરી સંભક
[ ૩૭૭ ]
સુપ્રભાએ આ અર્થડે પાદપૂર્તિ કરી–
सल्ले समुद्धरित्ता, अभयं दाऊण सबजीवाणं ।
जे सुट्ठिया दमपहे, ण दुल्लहं दुल्लहं तेसिं ॥ (અર્થાત શોને દૂર કરીને અને સર્વે ને અભય આપીને જેઓ સંયમના માર્ગ ઉપર સારી રીતે રહેલા હોય છે તેમને માટે દુર્લભ વસ્તુ પણ દુર્લભ નથી.)
આ પ્રમાણે ભિન્ન રીતે પાદપૂર્તિ થતાં સન્તુષ્ટ થયેલ રાજા બે, “પુત્રીઓ ! હું વરદાન આપું છું; માટે હૃદયનું છેલ્લું વરદાન માગે.” એટલે અમે કહ્યું, “તાત ! જો તમે વરદાન આપતા હો તો અમે દીક્ષા લેવાને ઇચ્છીએ છીએ. ” અમે આમ કહ્યું એટલે વિષાદ પામેલા રાજા થોડીક વાર વિચાર કરીને પછી આશ્ચર્યજનક રીતે વિસ્મિત થઈને કહેવા લાગ્યા, “પુત્રીઓ ! તમે ઈવાકુવંશને છાજતું જ કર્યું છે; તમે ધર્મ કરો.” પછી અમે કહ્યું,
તાત ! ઈશ્વાકુવંશને છાજતું શું છે ?” રાજા બોલ્યા, “પુત્રીઓ ! ઈવાકુવંશમાં સર્વે કન્યાઓ દીક્ષા લે છે.” પછી શિબિકાઓમાં બેઠેલી, દ્ધાઓના મોટા સમૂહ વડે અને સેંકડો મેટા રાજાઓ વડે અનુગમન કરાતે જેમનો માર્ગ છે એવી તથા (શિબિકામાં) વહન કરાતી એવી અમને વિપુલ ઋદ્ધિ અને સત્કારપૂર્વક બ્રાહ્મિલા આર્યા પાસે લઈ જઈને અને શિષ્યાઓ તરીકે તેમને આપીને રાજા પિતાના ભવનમાં પાછા આવ્યા. બ્રાવિલાયો આર્યાએ અમને દીક્ષા આપી અને શિક્ષા–શિખ્યાની યોગ્યતા આપી, એટલે શિક્ષા પામેલી અમે વિહાર કરતી અહીં આવી, હે દેવીઓ ! અમે બન્નેએ આ પ્રમાણે દીક્ષા લીધી હતી.”
(બંધુમતી કહે છે કે પછી વિમલપ્રભા( વિમલભા) અને સુપ્રભા આર્યાઓને સત્કાર કરીને દેવીઓએ તેમને વિદાય આપી, એટલે તે ભગવતીઓ ગઈ. હે સ્વામી ! હું પણ દેવીઓ પાસેથી ઊઠીને પ્રિયંગુસુન્દરીની પાસે ગઈ. તે મને જોઈને સંજમપૂર્વક ઊઠી.
સુખાસનમાં બેઠેલી એવી મને અર્ધવક આંખ કરીને તે પૂછવા લાગી. “તને જાણતી નથી અને જેતી નથી” એમ કહેવામાં આવતાં તે હાથ ધુણાવવા લાગી.'
પછી મને તૈલાભંગ, માલીસ અને સ્નાન કરાવવામાં આવ્યું તથા હું જમી, એટલે પ્રિયંગુસુન્દરીએ પિતાનાં આભૂષણે તથા કટિમેખલા એકત્ર કરીને મને પહેરાવ્યાં. જ્યારે
૧ મૂળમાંની પુછડુ કુદાસજ એ ગાથાને આ અનુવાદ છે. પણ એ ગાથાને અર્થે અસ્પષ્ટ છે. તે પછી તરત Uતી. સિરિ એ ત્રણ પંક્તિને પાઠ આ ગાથાનું ટિપ્પણું છે, પણ પાછળથી તે મૂળમાં પેસી ગયું જણાય છે. તેને પણ અર્થ બેસાડી શકાતો ન હોઈ અનુવાદમાં તેને સમાવેશ કર્યો નથી.
૪૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
