________________
સામગ્રી લંભક
[ ૨૮૭ ]
સૌન્દર્યને લીધે પદ્મવનમાં વિહરવાનું જેને પ્રિય છે એવી લક્ષમી જાણે તે પોતે જ હેય એવી રક્તવતી સાથે વિષયસુખ અનુભવતે હું સુખપૂર્વક રહેવા લાગ્યો.
(૧૨)
સોમશ્રી લંભક એક વાર વર્ષાઋતુમાં સાર્થવાહ મને કહેવા લાગ્યો, “સ્વામી ! મહાપુર નગરમાં ઈન્દ્રમહત્સવ બહુ સારે થાય છે. જે તમારી ઈચ્છા હોય તે આપણે તે જોવા જઈએ.” મેં હા પાડી કે, “ભલે,” પછી અમે દેવનગર જેવા મહાપુરમાં ગયા. નગરની બહાર અનેક પ્રકારના પ્રાસાદો હતા. તે જોઈને મેં સાર્થવાહને પૂછ્યું, “શું આ પરું છે?” તે કહેવા લાગ્ય–
“અહીંના રાજા સેમદેવની પુત્રી શ્રી નામે છે. તે રૂપસુન્દરી હેવાથી પિતાએ તેને સ્વયંવર આપે. પછી હંસરથ, હેમાંગદ, અતિકેતુ, માલ્યવંત, પ્રશંકર આદિ જે કુલ, રૂપ અને યૌવનયુક્ત અને હૃદયને રુચતા રાજાઓ હતા તેમને રાજા સોમદેવે તેડાવ્યા. તે રાજાઓ આ પ્રાસાદામાં રહ્યા. પણ તે કુમારી વિસંશિત થઈ ગઈ. આથી રાજાએ પિતપોતાના સ્થાનોએ પાછા ગયા. તે કુમારી પણ મૂગી થઈ ગઈ. આ કારણને લીધે આ પ્રાસાદ પંક્તિઓ અહીં છે.”
તે પ્રાસાદે વટાવીને જોવા લાયક વસ્તુઓથી ભરેલા એવા તે નગરમાં અમે ગયા અને ઈન્દ્રસ્થાનમાં પહોંચ્યા. ત્યાં અમે દેવતાઓએ વિકુવેલો હોય તેવો ઈન્દ્રમહ તથા રાજાના અંત:પુરને જોયું. ઈન્દ્ર(યષ્ટિ)ની પ્રદક્ષિણા કરીને અમારાં વિવિધ પ્રકારનાં વાહને તરફ અમે પાછા વળ્યા. દેવાંગનાઓ જેવી તે રાણીઓ પણ પૂજા કરીને તથા પ્રણામ કરીને દેવપત્નીઓની જેમ પોતપોતાનાં વાહનમાં બેઠી. એટલામાં ઘણું માણસોને ચીસે પાડતા અને ચારે બાજુ નાસતા અમે જોયા. અમને થયું, “શું કારણ હશે ? ચાલો જોઈએ, ” એટલામાં મસ્ત થએલે એક હાથી માવતને મારી નાખીને પિતાની નજરે પડતા માણસનો વિનાશ કરે તે પ્રદેશ તરફ દોડ અમે જે. “યમરાજના જેવો આ તે વિદ્યુમ્મુખ હાથી આવી પહોંચે” એમ બોલતા લોકોએ પણ હાથી ન જઈ શકે એવી જગાને આશ્રય લીધે. પેલે હાથી રાણીઓનાં વાહનો તડવા લાગ્યો. સારથિઓ તે યુવતીઓને કઇપૂર્વક બચાવવાનો પ્રયત્ન કરવા લાગ્યા. એટલામાં હાથીની સૂંઢવડે વાહનમાંથી ખેંચાયેલી “શરણું, શરણ” એમ બોલતી એક કન્યા ધરણું ઉપર પડી. મેં તેને જોઈ. અસંભ્રાન્ત એ હું ‘ડરીશ નહીં” એમ બેલ તેની પાસે ગયા અને હાથી તેના સારથિને મારતા હતા તેવામાં જ કન્યાને બચાવવાની ઈચ્છાવાળા એવા મેં
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
