________________
[ ૧૯૦ ]
વસુદેવ–હિંડી: : પ્રથમ ખંડ :
66
એવા મેં સન્તુષ્ટ થઈને કહ્યુ, “ તાત ! એમ કરે. ” પછી તેણે સાધના સજ્જ કર્યો અને ભાથું તૈયાર કર્યું. અંધારી રાત્રિએ અમે ગામમાંથી નીકળ્યા અને હિંસક પશુએથી ભરેલી અટવીમાં પહાંચ્યા. અમે રાત્રે પ્રવાસ કરતા હતા અને ભિલ્લેાના ભયથી દિવસે છૂપાઇને રહેતા હતા. અનુક્રમે પર્વતની ગુફ઼ામાં પેસી અમે ઘાસથી ઢંકાયેલા એક કૂવા આગળ પહોંચ્યા. ત્યાં પરિવ્રાજક ઊભે! રહ્યો. મને પણ તેણે કહ્યું, “ વિશ્રામ લે. ” પછી તે ચામડાનું વસ્ત્ર પહેરીને અંદર ઊતરવા લાગ્યા. એટલે મે તેને કહ્યું, “ તાત ! આ શું ? ” તેણે કહ્યુ, “ પુત્ર! ઘાસથી ઢ ંકાયેલે! આ કૂવા ઊંધા પાડેલા કેાડિયાના આકારના છે. એની અંદર વાકુંડ છે, તેમાંથી રસ ઝરે છે. હું ઊતરું છું. ખાટલીમાં બેઠેલા મને તુ અંદર લટકાવજે એટલે પછી હું રસનું તુંબડું ભરી લઇશ. ” મેં કહ્યું, “હું ઊતરું છું, તમે ન ઊતરશેા. ” તે મેક્લ્યા, “ ના, પુત્ર ! તને ડર લાગશે. ” મેં કહ્યુ, “ હુ ડરતા નથી. ” પછી મેં ચ વસ્ત્ર પહેર્યું. તેણે ચેાગવતી ૧ સળગાવીને મને અંદર લટકાવ્યેા. હું ઠેઠ કૂવાના તળિયે પહોંચ્યા. મેં રસકુડ જોયા. પછી તેણે તુખડી નીચે નાખી. મે કડછીથી તુંબડી ભરી અને ખાટલીમાં મૂકી. દારડુ' હલાવતાં પરિવ્રાજકે ખાટલી ઉપાડી લીધી. હું રાહ જોતા હતા કે, “મારે માટે ફરી પાછે તે ખાટલી નીચે લટકાવશે. ” મે” બૂમ પાડી કે, “ તાત ! દેરડું નીચે લટકાવા. ” પણ કૂવા ખૂબ ઊંડા હતા અને મને પશુની જેમ તેમાં ફેંકી દઈને પરિવ્રાજક ચાલ્યા ગયા હતા.
"
તે વખતે મે વિચાર કર્યો કે, “ સાગરમાં પણ મર્યા નહાતા એવા હું લાભને કારણે મરણ પામુ` છું. ” મારી ચેાગવતી દીપિકાએ પણ એલવાઇ ગઇ. પ્રભાતમાં ત્યાં સૂર્ય દેખાતા નહાતા, માત્ર મધ્યાહ્નકાળે કૂવામાં પ્રકાશ આવ્યા. નીચે જોયું તે અંદરથી ખૂબ પહેાળા પણ સાંકડા મુખવાળા કુંડ મારી નજરે પડયો. ઘણી વાર સુધી તાકી રહેતાં જેનું જીવન કંઇક અવશિષ્ટ રહ્યુ છે એવા એક પુરુષને કુંડથી ઘેાડેક દૂર મે જોયા. મે તેને પૂછ્યું, “તું અહીં કેવી રીતે આવ્યે ? ” ઘણા દુ:ખપૂર્ણાંક તેણે કહ્યુ, “ આ ! પરિવ્રાજક મને અહીં લાવ્યેા હતેા. ” મે કહ્યુ, “ મને પણ તે જ લાવ્યા છે. ” પછી મે તેને પૂછ્યું, “ મિત્ર! અહીંથી બહાર નીકળવાના કેઇ ઉપાય છે ખરા ? ” તેણે ઉત્તર આપ્યા, “ જયારે સૂર્યકિરણાથી આ કૂવે પ્રકાશિત થાય છે ત્યારે આ વિવરમાંથી એક મેટી ઘા પાણી પીવાને માટે આવે છે, અને તે જ માગે પાછી જાય છે. ભીરુ અને અસાહસિક એવે હુ અશક્ત થઇ ગયેા હાવાને કારણે બહાર નીકળ્યેા નહીં. જો તમે સાહસ કરી શકે। તા :ઘાના પૂછડે વળગી પડજો, એટલે મહાર નીકળી શકશેા. '' પછી હું પાણીની પાસે ઘાની રાહ જોવા લાગ્યા. પહેાળી પીઠવાળી મેાટી દ્યા સુરગના દ્વારમાંથી આવી અને તેણે પાણી પીધુ. તે બહાર નીકળતી હતી તે વખતે મેં તેનું પૂછડું પકડી
૧. અમુક રાસાયણિક દ્રવ્યેા એકત્ર કરીને બનાવેલી મશાલ, જે અંધારા કવા કે ભેાંચરાએમાં પણ બૂઝાય નહીં.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
