________________
[ ૨૫૪ ]
વસુદેવ–હિં'ડી : : પ્રથમ ખંડ :
તને આપું છું. તું જ તેને પાત્ર છે. એ માટેની બધી પૂજાસામગ્રી હું તને લાવી આપીશ. તું કાળી ચૌદશે એકલા મને મળજે. ૧૦૦૮ વાર જાપ કરીશ એટલે વિદ્યા તને સિદ્ધ થશે. ” એ વસ્તુ મેં સ્વીકારી. ચૌદશને દિવસે મેં ઉપવાસ કર્યાં. વિદ્યા ગ્રહણ કરી. સામશ્રીને મેં કહ્યું, “ મેં કાઇ એક નિયમ રાખેલેા છે, માટે આજે હું આયતનમાં રહીશ. ” સામશ્રીની રજા લઈને, તથા ‘આ વાત કેાઈને કહીશ નહીં ' એમ તેને કહીને સંધ્યાકાળે હું નીકળ્યેા.
66
પેલા વિદ્યાધર મને છિન્ન કટકવાળા( સીધા શિખરવાળા) પ્રદેશમાં પર્યંતની ગુફામાં લઇ ગયા. ત્યાં ખલિવિધાન કર્યું. પછી તેણે મને કહ્યું, વિદ્યાનું આવન કરજે. ૧૦૦૮ આવર્ત ના પૂર્ણ થશે, એટલે વિમાન આવશે, તેમાં નિઃશંક થઈને એસજે. વિમાન સાતઆઠ માળ જેટલે ઊંચે જાય એટલે તારી ઇચ્છાથી નિવની વિદ્યાનું આવર્તન કરજે, એટલે વિમાન નીચે આવશે. આ વિદ્યા તને સિદ્ધ જ થઈ છે એમ માન. હું થાડેક દૂર તારી રક્ષા નિમિત્તે બેસીશ. ” આમ કહીને તે ચાલ્યા ગયા. હું પણ એકચિત્ત થઇને વિદ્યાના જાપ કરવા લાગ્યા. ઘંટડીના સમૂહના રણકાર કરતુ તથા વિવિધ કુસુમમાળાઓથી સુગંધી એવું વિમાન ઊતરી આવ્યું. તેની મધ્યમાં આસન હતું. મેં વિચાર્યું, મારી વિદ્યા સિદ્ધ થઇ છે, માટે આ વિમાનમાં બેસું. ” એમ નિશ્ચય કરી હું વિમાનમાં બેઠા. પછી વિમાન ધીરે ધીરે ઊંચે ઊડવું. થાઉં દૂર સુધી ઊડીને તે પર્વતના શિખરના સમ ભાગમાં આવ્યું, એમ મને લાગ્યું. પછી તે એક દિશા તરફ આગળ વધ્યું, અને નીચાઊઁચા પ્રદેશમાં અથડાતુ ચાલવા લાગ્યું. મને ચિન્તા થઇ, “ આ વિમાન પર્વતની ભીત્તિને અનુસરે છે, તથા નીચે-ઊંચે આખડતુ ચાલે છે, માટે આ કેઇના ( મારી સામે ) પ્રયાગ હશે. માટે હવે અવપતની વિદ્યાનું આવન કરું. ” અવપતનીનું આવર્તન કર્યા છતાં વિમાન તેા આગળ ચાલવા લાગ્યું. પરિશ્રમથી પેટ્ઠા થયેલા મનુધ્યેાના ઉચ્છવાસના શબ્દ પણ મેં સાંભળ્યેા. પ્રભાત થયું, એટલે મેં જોયું કે મનુષ્યા કયાંય અટકયા વગર મને કયાંક ઊપાડી જતા હતા. મેં વિચાર્યું, “ કાઇના કહેવાથી કોઇ પુરુષે તૈયાર કરેલું આ કૃત્રિમ વિમાન દોરડાંથી નીચે ઊતારેલું હાવું જોઇએ, ” પછી હું વિમાનમાંથી નીચે ઊતર્યાં. દેવ ! ડરશે! નહીં, નાસી જશે! નહીં, અમે તમારી પાછળ આવીએ છીએ એ સ્થિતિમાં તમે કયાં જઇ શકવાના છે ?' એમ ખેાલતા મનુષ્યા મારી પાછળ પડ્યા. હું પણુ જોરથી નાસવા લાગ્યા. જ્યાં તે મંદ પડતા ત્યાં વિશ્રામ લેતા. આ પ્રમાણે ઘણીવાર સુધી તે મારી પાછળ પડ્યા, પણ મને પકડી શકયા નહીં.
**
આ પ્રમાણે દૂર સુધી ભમીને પાછલા પહેારે સૂર્યાસ્તની વેળાએ થાકેલા હુ તિલવસ્તુક નામે સ'નિવેશ આગળ પહેાંચ્યા. પણ તેના દરવાજા બંધ હતા, અને માણસા કાઇને પ્રવેશવા દેતા નહાતા. મેં કહ્યું, “હું માર્ગમાં થાકેલા બ્રાહ્મણ છું, માટે મને પ્રવેશવા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
