________________
विरक्ता कान्तेव त्यजति कुगति सङ्गमुदयो,
न मुञ्चत्यभ्यर्णं सुहृदिव, जिनार्चा रचयतः ॥११॥ अन्वय : जिनार्यों रचयतः आतङ्क कुपित इव कदाचित् अभिमुखं न पश्यति (तथा) दारिद्यं चकितं इव अनुदिनम् विदूरे नश्यति (एवं) कुगतिः विरक्ता कान्ता इव सङ्गं त्यजति उदयः (च) सुहृद् इव अभ्यर्णं न मुञ्चति। શબ્દાર્થ (નિના) જિનેશ્વરની પૂજા (વયતઃ) કરનારને (સાત) રોગ (પિત રૂવ) ગુસ્સામાં હોય એમ (ાવિત) ક્યારેય પણ (મમુરર્વ) સામે (ન પતિ) જોતો નથી. એને (વાર્ઘિ) ગરીબાઈ (તિ રૂવ) ભય પામેલી હોય એમ (અનુવનમ) નિત્ય (વિત્ર) દૂરથી જ (નશ્યતિ) નાસી જાય છે. અને (તિઃ) દુર્ગતિ તો (વિરક્તા). વિરક્ત થયેલી (રાગ વગરની) (ઋન્તિાં રૂવ) સ્ત્રીની જેમ (સમાં વૈજ્ઞાતિ) એનો સાથ છોડી દે છે. અને (૩યઃ) ઉન્નતિ (સુત્વ) મિત્રની જેમ ( f) એની સમીપતાને (ન મુઝુતિ) છોડતી નથી. ૧૧// ભાવાર્થ : જિનેશ્વરની પૂજા કરનારને બીમારી કુપિત થઈ હોય એમ ક્યારેય એના સામે ન જુએ, ગરીબાઈ ભય પામેલી હોય એમ એનાથી નિત્ય દૂરથી જ નાસી જાય, દુર્ગતિ તો રાગ વગરની સ્ત્રીની જેમ એનો સાથ જ છોડી દે છે અને ઉન્નતી સજ્જન મિત્રની જેમ એની સમીપતાને છોડતી જ નથી. વિવેચન : ત્રીજા શ્લોકમાં વિતરાગ દેવની પૂજા કરનાર ભવ્યાત્માને જિનપૂજાનું ફળ દર્શાવતા કહ્યું કે રોગો તો એના પર એવા કુપિત થઈ ગયા છે કે એની સામે ક્યારેય જોવાના જ નથી એટલે હવે એને કોઈપણ જાતની બીમારી આવવાની નથી. દારિદ્રતા તો એવી ભયભીત બની ગઈ છે કે રોજ એનાથી દૂર નાશી જાય છે અર્થાત્ એ પૂજક હવે કદી દરિદ્ર થવાનો નથી. દુર્ગતિ તો રાગ વગરની સ્ત્રીની જેમ એના સંગને ઈચ્છતી જ નથી. અર્થાત્ હવે એનું દુર્ગતિયોમાં ભ્રમણ થવાનું નથી અને એની ઉન્નતિ તો એનાથી દૂર થતી જ નથી. સતત એની પાસે ને પાસે જ રહે છે. સર્વોત્તમ પૂજ્યોની સેવાભક્તિના આવા ફળો તો અતિઅલ્પ છે. એનાથી પણ વિશેષ ફળો એ મેળવી શકે છે. હવે ચોથા શ્લોકમાં પૂજાના ફળને દર્શાવતા થકા કહે છે કે –
છંદ્ર - શાવિક્રીડિતવૃત્ત यः पुष्पैर्जिनमर्चति स्मितसुरस्त्रीलोचनैः सोऽर्च्यते,
यस्तं वन्दत एकशस्त्रिजगता सोऽर्हनिशं वन्द्यते; यस्तं स्तौति पत्रवृत्रदमनस्तोमेन स स्तूयते,
यस्तं ध्यायति क्लूप्तकर्मनिधनः स ध्यायते योगिभिः ॥१२॥ મન્વય : સુગમ છે. શબ્દાર્થ ઃ (૧) જે પુરુષ (પુષ્પ) પુષ્પના હારથી (નિન) શ્રી જિનેશ્વર ભગવંતને
