________________
'રોજનીશીનું મહત્વ
-
-
-
-
-
-
-
! રોજનીશીનો વિચાર કરતાં જોઉં છું કે, મારે સારુ તો એ અમૂલ્ય વસ્તુ થઈ પડી છે નું છે. જે સત્યને આરાધે છે; તેના સારુ એ ચોકીદાર થઈ પડે છે કેમકે તેમાં સત્ય જ હું લખાયું છે. આળસ કર્યું હોય તો તે લખે જ છૂટકો. કામ ઓછું કર્યું હોય તો તે પણ : લખે જ છૂટકો. આમ તે અનેક રીતે મદદગાર થઈ પડે છે. તેથી સૌ તેની કિંમત સમજો એ આવશ્યક છે. તે નિયમિત શરૂ કર્યા પછી આપણને પોતાની મેળે સૂઝે છેઃ ; શું ને કેવી રીતે લખવું? હા એક શરત છે, “આપણે સાચા થયું છે. જો તે ન હોય તો ! : રોજનીશી ખોટા સિક્કા જેવી થઈ પડે છે. જો તેમાં સાચું જ હોય તો તે સોનાની ; | મહોરથી કીમતી છે.
(પૂ. બાપુજીએ સને ૧૯૩૦માં યરવડા મંદિરથી લખેલા
આશ્રમવાસીઓ પ્રત્યેના પત્રનો ઉતારો)
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
પૂ. ગાંધીજીના નોંધપોથી વિષેના વિચારોને વારંવાર ચિંતવવા હું વિશ્વવાત્સલ્યના વાચકોને ભલામણ કરવા લલચાયો છું. મારાં નજીકનાં જેમણે જેમણે નોંધપોથીનો દિલ દઈને આશ્રય લીધો છે; તેમણે તેમણે ઉપલા અનુભવનો સાક્ષાત્કાર કર્યો છે, એવી મને ખાતરી થઈ છે. બુદ્ધિપ્રધાન લોકો ચટ દઈને કોઈને ગુરુપદ નહિ આપી શકે, આપણે તોય એમાં સમર્પણ ભાગ્યે જ કરી શકશે. વળી ગુરુપદ આપવામાં જોખમ તો છે જ. લેવામાંય ઓછું જોખમ નથી. આવા સંયોગોમાં પૂ. બાપુએ જે રીતે નોંધપોથીનું શરણું લેવાની હિમાયત કરી છે, તે માર્ગ સર્વ સુલભ છે. હું તો ત્યાં લગી કહું છું કે, એકવાર નિયમિતપણે એને ચરણે ખૂકો; પછી તમારામાં આજે દેખાય છે તે કદાચ નહિ દેખાય અને આજે નથી દેખાતું તે દેખાવા માંડશે. નોંધપોથી આપણાં આંતરચક્ષુ ઉઘાડે છે. જ્ઞાનની ચાવી દેખાડે છે. ચારિત્રનો નિજાનંદ અનુભવાવે છે. તે જ રીતે અંધકારનું ભાન કરાવે છે. મિથ્યામદને ખટખટાવી નાખે છે. મહામંથન જગાડે છે. કોઈવાર અંતરને વલોવી નાખે છે અને આંસુથી પથારીઓ ભીંજવી નાખે છે. ઘણી વાર એને છોડી દેવાની વૃત્તિ થઈ જાય છે. આ બધું છતાં એક વાર પણ જેણે એની ગોદનો સાચો સ્વાદ લીધો છે, તે એને કદી છોડી શકશે નહિ; પછી જોઈએ તો એ નોંધપોથીને અક્ષરદેહથી આરાધતો હોય કે જોઈએ તો વિચારદેથી આરાધતો હોય ! તા. ૧-૧૦-૪૯
સંતબાલ
૨૨.
