Vatsalyanidhi Sanghnayak

Author(s): Shilchandrasuri
Publisher: Bhadrankaroday Shikshan Trust

Page 31

(૮) આખરી ફેંસલો
“એલા નરોત્તમ.” આ વખતે બાપુજીએ પૂછ્યું: “તું ઘડી ઘડી કેમ ભાગી જાય છે? શું કરવું છે તારે ?”
સાચું કહેવાની હામ નહોતી, ને વિચાર કરવાનો અવસર નહોતો. એટલે નરોત્તમે ગડું માર્યું “મારે મહેસાણા ભણવા જવું છે.”
બાપુજી કહે: “ઓહો ! એમાં શું છે? કહેતો કેમ નથી? આમ ભાગાભાગ શા સારુ કરે છે? જરૂર મહેસાણે જા.”
થયું. રજા મળી ગઈ. વળતે દિવસે મોટાભાઈ સુખલાલ મહેસાણા મૂકી પણ ગયા.
મહેસાણા પાઠશાળામાં એક ત્રિભોવનદાસ માસ્તર હતા. એ મૂળ બોટાદના. એ ભણવાનું અને ભણાવવાનું, બેય કામ કરતા. પાછળથી એમણે પૂ. આ. શ્રી વિજયઅમૃતસૂરિજી મહારાજ પાસે દીક્ષા લીધેલી. તેઓ સ્વભાવે ભોળાભલા હતા. સુખલાલે નરોત્તમની દેખભાળ કરવાનું એમને ભળાવ્યું. નરોત્તમને જોઈતા પૈસા ને એમનો સામાન પણ એમને જ સોંપ્યા. ક્યાંય ભાગી ન જાય, તેનું ધ્યાન રાખવા સૂચના કરી.
પાઠશાળાના મેનેજર વલ્લભદાસ હાવા નામે હતા. એ નરોત્તમની બાના મામાના દીકરા ભાઈ થતા હતા. એમને પણ ભલામણ કરી. પછી સુખલાલ ઘરે પાછા ગયા.
હવે નરોત્તમને નિરાંત થઈ. થયું: “હવે કાંક રસ્તો નીકળશે. આ વખતે તો આખરી ફેંસલો લાવવો છે. કાં આ પાર ને કાં પેલે પાર !” આમ વિચાર કરીને એ ત્યાં રહ્યા.
રહ્યા તો ખરા, પણ મનને ચેન નહોતું. ક્યારે કેવું છટકું ગોઠવવું, એના જ વિચારો ચાલુ હતા. એમાં ને એમાં અગિયાર દહાડા પસાર કર્યા. અગિયારમે દહાડે અમદાવાદ વાડીભાઈ પર કાગળ લખ્યો કે “હું અમુક દિવસે ત્યાં આવું છું.”
પછી ત્રિભોવનદાસને કહે : મારે અમદાવાદ જવું છે, પૈસા આપો.” એમનાથી ડરવા જેવું તું નહિ.
ત્રિભોવનદાસે ત્રણ આના આપ્યા; વધુ આપવાની ના પાડી.
એ વખતે મહેસાણાથી અમદાવાદની ટિકિટનું ભાડું પોણા આઠ આના થાય. ત્રણેક આના પાસે હતા. ત્રણ આના ત્રિભોવનદાસ પાસેથી લીધા. બાકીનું થઈ રહેશે, એમ વિચારીને ત્રિભોવનદાસ પાસેથી સામાનનો ડબ્બો માંગીને લઈ લીધો.
ત્રિભોવનદાસે મેનેજરને ચેતવ્યા કે “આ ભાગી જાય છે.” પણ નરોત્તમના સભાગે મેનેજર કાંઈ લક્ષ્ય ન આપ્યું.
૧૫
www.feine I l