________________
8. अथ श्री संघपटक
(१२३)
wwwwwwnA
पण खंमन थयु केम जे तेने आधाकर्म स्थापना वेचाथी लाव, इ. त्यादि दोषना समूहे करीने सहीतपणुं जे ए हेतु माटे ने अनेक जंतुना नाशनुं कारण , माटे जगवान तीर्थंकरे घृतादि निश्रा निवारण करीबे, जो एम न होत एटले निश्रानुं निवारण न कर्यु होत तो जैनधर्मने विषे साधुने सदावर्त आदिकनुं नोजनादि लेवानो एटले कल्पपणे करवानो प्रसंग होत पण तेतो नथी ए हेतु माटे निश्ना न कल्पे॥
टीका-नच सत्रागारादीनामसंयतजनपोषकत्वेन पापहेतु वादविधेयत्वं घृतादिनिश्राणां तु संयतोपष्टंनक्वेन पुण्यनिबंधनत्वा विधेयत्वं नविष्यतीति वाच्यम् ॥
अर्थ:-लिंगधारी बोले जे सदावर्त श्रादिकनं नोजनादि जे साधुने न कल्पे तेनुं कारण तो ए जे जे सदावर्त तो असंजति एवा लोकनुं पोषण करे . ए हेतु माटे पापर्नु कारणिक ,माटे ए साधुने लेवा योग्य नथी, पण घीआदिकनी निश्रातो संज तिने नपष्टंन करनार डे एटले टेको देनार पुष्ट करनार डे एवी ले तेणे करीने पुण्य बांधवानुं कारण ने ए हेतु माटे करवा योग्य थशे त्यारे सुविहित बोल्या जे एम तमारे न बोलवू
टीका:-निश्रादिषु घृतादिग्राहिणां यतीनामपि गाद्धर्यादिना सिद्धांतनिषिककारित्वेना संयतत्वानिधानात् ॥ तथा चोलयोरप्यनयोः समानदोषत्वेन जैनमते निषेधात् ॥ घृतादिसंग्रहस्यच श्रावकाणामपि रसवाणिज्यत्वेनागमे निषेधादतःकथं यत्यर्थं तत्संग्रहःक्रियमाण शोनेत ॥