________________
( २४६ )
28 अथ श्री संघपट्टकः 8
कयापुरी तइया मुरकंगंसावि साहूणं ॥ श्रतस्तच्चरितमनुवर्त्तमानाः संप्रति कथं वयमुपालनमहीम इति चेन्न ||
अर्थ:-वळी तसे कधुं जे चैत्यने उद्देशीने जे आरंभ - दिक करवा ते पण तिने विरुद्ध नथी ॥ तेज कही देखा दे जे भगवान् एटले समर्थ श्री वैरस्वामी देवताए निपजावेला मणिमय विमान उपर सोनानुं विकस्वर कमल ते उपर वेठा, ने जुंनक देवताना समुहे आगळ कर्यां जे सुंदरगान तथा मनोहर नाट्य तेना शब्दवमे जेणे समस्त श्राकाशतल पूरण कर्यु बे एवी शोजाने धरता थका हिमाचलना शिखर नपर रही जे श्री देवता तेना समीप थकी अतिशे उबलती जे मोटी सुगंधी तेथे करीने दिशारुपी स्त्रीजनां मुख जेमणे सुगंधिमान् कर्या बे एवां कमल तथा हुताशन ग्रह थकी पुष्प ए बेने लेने मारगनी नगरीउंमां जे जे बौद्धना मंदिर श्रावे बेतेन तेनो त्याग करीने आकाश मार्गे करीने मंद वायुवमे जे जिन मंदिरनी धोली धजा चंचल बे ए प्रकारना जिनमंदिर प्रत्ये पजुसना उत्सवने विषे घ्यावता हता. जे माटे शास्त्रमां क जे चैत्य पूजा शुं वर स्वामिये नथी करी, करी बे ते वइरस्वामि केवावे, तो जाएयुं बे पूर्वनुं सार जेसे एवा माटे ते पूजा साधुने पण मोनुं अंग बे ए हेतु माटे तेमना चरित्रने अनुसरता जे श्रमे ते तमारा उलंना योग्य केम होय नथीज एवं लिंगधारीनुं वचन सांजळीने सुविहित बोले वे जे एम तमारे न बोलवु .
- नगवच्चरितस्य जवतामालंबनी कर्त्तमनुचितत्वात् रावस्यर्द्धयाऽस्मदादीनामिकुलक्षणं युज्यते । तेन हि
टीका नहि स्तंवेरम
