________________
. .. अथ श्री संघपट्टकः ( २५५ ) · माध्यस्थ्येन गुणसंभावनया सुविहिता अपितत्र जिनगृहे का
चिचितांयतनया विकति॥
अर्थः-या अतिप्राय जे ते देशमा एकज जिन जवन देने तेमां श्रावक नथी ने देवकुलिक डे ते घणा सुख शीलिया डे माटे चैत्य चिंतादिक कांश्पण करी शकता नथी माटे ते देशमां जिन मंदिरनो अन्नाव ले तेथी मार्ग तो उच्छेद न थाय ए हेतु माटे ने मध्यस्य दृष्टिए जोतां ते देशना लोकने गुण थवानुं संजवे . माटे सुविहित पण ते जिनमंदिरने विषे यतनाये करीने कांक चिंता करे ने एटले तेने पोते पण समारे .
टीकाः॥ हरति ॥ इतरथा एवंविधगुणानावे चैत्यकुल गणसंघाचार्यप्रवचनश्रुतेषु सेवेष्वपि वैयावृत्यस्थानेष्ठ तेषु तेषुतेन सुविहितेन कृतं वैयावृत्यं तपःसंयमोद्यमकुर्वतेति॥ एवं रूपालवंता नावे सुविहितस्य न चैत्यचिंतया काचित् स्वार्थ सिभिः संयमोद्योगस्यैव तस्य सर्वोत्तमत्वादित्यर्थः ।।
अर्थः-जो एम न होय तो एटले ए प्रकारनो गुण न होय तो तप संयममा उद्यमवंत एवा ते सुविहित साधु जे तेमणे चैत्य १ कुल २ गण ३ संघ ४ श्राचार्य ५ प्रवचन ६ श्रुत, र सर्व वियावच्छ करवानां स्थानक तेमने विषे वियोवच्छ करीज ३. केम जे ए रुपनुं जो श्राखंबन न होय तो सुविहितने चैत्यचिंता करवाथी कांपण स्वार्थ सिद्ध करवानी नथी तेमने तो संजमने विषे उद्योग करवो एज सर्वोनमपणुंडे एवो अर्थ वे ए हेतु माटे.
