________________
મયણાસુંદરીની કોટી નમી. તે વખતે જીવ માત્ર પર કરૂણાવાળા એવા તે ગુરુ મહારાજ જલસહિત મેઘ જેવા ગંભીર અવાજથી શ્રોતાઓને. આ પ્રમાણે ધર્મનાં ફલને ઉપદેશ દેતા હતા.
“હે ભવિકજને ! ચોરાશી લાખ જીવાનિવાળા આ સંસારમાં મોટા પુણ્યના ભેગે પ્રાણીઓ મનુષ્ય ભવ, ઉત્તમ એવા શ્રાવકકુલમાં જનમ, સુંદર રૂપ, સારું ભાગ્ય, આરોગ્યમય શરીર, લાંબું આયુષ્ય, લક્ષમીની પ્રાપ્તિ તથા. મેટી કીર્તિ મેળવે છે.”
આ પ્રમાણે ધર્મને ઉપદેશ દીધા પછી, પ્રથમના પરિચયવાળી મયણાસુંદરીને ગુરુએ પૂછયું કેઃ “હે વત્સ! આ ઉત્તમ લક્ષણોવાળે પુણ્યવાન પુરુષરત્ન કેણ છે?”
મયણાસુંદરીએ આંખમાં આંસુ લાવીને પિતાનું સર્વ વૃત્તાંત કહ્યું અને વિનંતી કરીને બોલી કેઃ “હે ભગવન! મને બીજું કાંઈ પણ દુખ નથી, પરંતુ મને એક જ દુઃખ છે કે આ તત્ત્વને નહિ સમજનારા અજ્ઞાની લેકે જેના ધમની નિંદા કરે છે, અને શિવધર્મની પ્રશંસા કરે છે. માટે હે પ્રભુ! મારા ઊપર કૃપા કરીને કેઈક ઉપાય બતાવે કે જેથી આ મારા પતિને દુષ્ટ વ્યાધિ નાશ પામે; અને સાથેને સાથે લોકાપવાદ પણ દૂર થાય.'
ગુરુએ કહ્યું કેઃ “હે ભદ્ર! જૈન સાધુને સાવદ્યપાપકારી એવાં વૈદક, વિદ્યા, મંત્ર અથવા તંત્ર, કાંઈપણ કહેવું કલ્પે નહિ. તે પણ શ્રીજિનેશ્વરદેએ ફરમાવેલો નવપદની આરાધના રૂપ એક પાપરહિત ઉપાય છે, કે જે આ લેક અને પરલોકના સુખના મૂલ રૂપ છેઃ ૧ અરિહંત,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
