________________
શ્રી શ્રીપાલ કથા પછી કુમારે કહ્યું કેઃ “હે માતાજી! આ સઘલાં કારણેમાંથી એકે કારણ નથી, પરંતુ તેનું કારણ જુદું જ છે તે તમે સાંભળેઃ “હું અહીંયાં મારા પિતાના ગુણોથી પ્રખ્યાત નથી કે નથી પિતાના નામથી, કે નથી તમારા ગુણથી પ્રખ્યાત, પરંતુ માત્ર સસરાના નામથી જ પ્રખ્યાત છું. આ રીતે પ્રખ્યાત થવું તે અધમમાં અધમ છે, અને તેટલા માટે જ ઉત્તમ પુરુષોએ તેને તજવા ગ્ય ગણ્યું છે, અને તેથી જ સસરાને ત્યાં રહેવામાં મારું મન દુભાય છે.”
તે સાંભળી માતા બોલી કેઃ “મટું ચતુરંગી સૈન્ય એકઠું કરીને, તું તારા પિતાનું રાજ્ય ગ્રહણ કરી અને એ રીતે મારા હૃદયને પણ શલ્યરહિત કર.”
તે વખતે કુમારે કહ્યું કે “હે માતાજી! સસરાના બલથી જે રાજ્ય પાછું ગ્રહણ કરવું, તે પણ મારા મનને તેવી જ રીતે દુભાવે છે. માટે જ્યારે મારા બાવડાના બલથી મેળવેલી લક્ષ્મીથી હું મારા પિતાનું રાજય પાછું મેળવીશ, ત્યારે જ મારા મનને સંતોષ થશે, તે સિવાય મને સંતોષ નહિ જ ઉત્પન્ન થાય. તેથી હું એકલો જ કેઈ દેશાંતરમાં જઈને, મારા હાથે જ ઉપાર્જન કરેલી લક્ષમીના બલથી હું મારા પિતાનું રાજ્ય પાછું મેળવીશ.”
પછી માતા તેને કહેવા લાગી કેઃ “હે વત્સ! તું હજુ બાલક, સરલ સ્વભાવવાળો અને સુકેમલ છું અને દેશતરમાં પરિભ્રમણ કરવું તે મુશ્કેલ અને દુઃખદાયક છે.”
આ સાંભળીને કુમારે પોતાની માતાને કહ્યું કેઃ “હે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
