________________
શ્રીપાલની વીરતા
૧૧૧ ઊપર કોપાયમાન થએલા શેઠે તેઓને નોકરીમાંથી છૂટા કરી દીધા. તે વખતે તે બધા શ્રીપાલના સેવકે થયા, અને કુમારે પણ તેઓને પિતાના ભાગમાં આવેલા વહાણોની ચેકી કરવા રાખી લીધા. વળી, મહાકાલરાજાના સર્વ સુભટને વિવેકી એવા તે શ્રીપાલે ઉત્તમ વસ્ત્રો વગેરે ઈનામમાં આપીને ખુશી કર્યા.
મહાકાલરાજાએ પણ કુમારનું આવું ચરિત્ર જોઈને, મનમાં ચમત્કાર પામીને વિનયનાં વચનથી કહ્યું કેઃ “હે ઉત્તમ પુરુષ ! તમારાં ચરણેથી મારાં નગરને પવિત્ર કરે; કે જેથી અમે પણ તમારી માફક અમારી તમારા પ્રત્યેની કાંઈક ભક્તિ કરીએ.”
ઉદારતાના ભંડારરૂપ એવા શ્રીપાલે જેવી તે વાત કબુલ કરી, તેવી જ રીતે ધવલે કુમારને ઘણું ના પાડી કારણ કે પાપી માણસે બધી જગ્યાએ શંકાશીલ જ હોય છે.
આવી રીતે ધવલના કહેવા છતાં પણ શ્રીપાલકુમારે મહાકાલરાજાની વિનંતીને સ્વીકાર કર્યો. [ મહાકાલરાજાએ પિતાની નગરી તાકીદે શણગારવાને હુકમ કર્યો. નગરની દરેક દુકાનો તથા ઘરે રેશમી અને કસબી વસ્ત્રોના તેર
થી શણગારવામાં આવ્યાં. શહેરના ચોકમાં તથા બજારેમાંથી કચરો સાફ કરાવીને, સુગંધીવાળું પાણી છંટાવી, દરેક જગ્યાએ સુંગધીદાર ફૂલો પથરાવી દેવામાં આવ્યાં. ] પછી પિતાના બહેળા પરિવાર સહિત શ્રીપાલકુમારે તોરણે તથા માંચા વગેરેથી શોભાયમાન એવા તે મહાકાલના નગરમાં હાથી ઉપર બેસીને પ્રવેશ કર્યો (જૂઓ ચિત્ર ૮૯).
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
