________________
૧૮૨
શ્રી શ્રીપાલ કથકે સર્પ કરડ્યો છે. તે સપનું ઝેર ઊતારવા માટે મણિ, મંત્ર, ઔષધિ વગેરે બહુ બહુ ઉપચારો કરવામાં આવ્યા છે, તે પણ હે સ્વામી! તેણને કઈ પણ પ્રકારને ફાયદો થયે નથી. આ પ્રકારના મહાદુઃખથી પીડાએ હેવાથી તે રાજા અહીં આવી શક્યો નથી, પરંતુ બીજું કઈ પણ કારણ નથી કે જેના લીધે આપ તેના ઊપર અવકૃપા કરો.”
પ્રધાનનું આ પ્રમાણેનું બોલવું સાંભળીને, શ્રીપાલ રાજાએ કહ્યું કેઃ “તે કુમારિકા ક્યાં છે? મને જલદી બતાવે. કે જેથી તે કન્યાના ઝેર ઉતારવાને ઉપાય કરીએ, એમ બેલી શ્રીપાલ મહારાજા તરત ઘેડા ઊપર સવાર થયા. અને જોવામાં તે નગર તરફ જાય છે, એટલામાં તે ઘણા સ્ત્રી પુરુષને સમૂહ પિતાની સન્મુખ આવતે છે. તે જોઈ શ્રીપાલ રાજાએ જાણ્યું કે ખરેખર! તેણીને સ્મશાનમાં લઈ જવામાં આવી છે. તેથી તાકીદથી ઘેડે તે તરફ દેડાવીને, શ્રીપાલ મહારાજા સમશાને જઈ પહોંચ્યા. અને ત્યાં જઈને કહેવા લાગ્યા કે “તે સાપે ડંખેલી કુંવરીને મને એક વખત બતાવે?”
તે વખતે લેકેએ કહ્યું કેઃ “હે રાજન ! તે મરેલી બાળાને શું દેખાડીએ? આજે તે દુષ્ટ દેવે અમારું સર્વસ્વ હરણ કરી લીધું છે.'
તે સાંભળી શ્રીપાલ રાજાએ કહ્યું કેઃ “હે લેકે! સપે ખેલી અને તેથી મૂછિત થએલી મરી ગયા જેવી દેખાતીને પણ તપાસ્યા વિના અગ્નિદાહ ન દેવે જોઈએ.”
પછી તે લેકેએ તેણીને ચિતા પાસે જમીન ઉપર
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
