________________
૧૯૮
શ્રી શ્રીપાલ સ્થા
હાથે વીરવલયો પહેરવાથી અને છત્ર તથા ચામરેથી પ્રગટ રીતે મહાસુભટ પણ જણાઈ આવવા લાગ્યા.
તે સુભટે પૈકી કેટલાક હાથીની માફક ગરવ કરતા હતા, કેટલાક સિંહનાદ કરતા હતા; આ પ્રમાણે કરતા અને નાચતા તેઓ પરસ્પર શસ્ત્રપ્રહાર માટે આવાહન આપતા હતા. કેટલાક સુભટોની માતાઓ, પોતાના પુત્રને તેના પિતાની સન્મુખ કહેતી હતી કેઃ “હે વત્સ! તારે એવી રીતે યુદ્ધ કરવું કે જેથી તારા પિતાને કેઈપણ જાતની શંકા ન ઉપજે. વળી, બીજી માતા પિતાના પુત્રને કહેવા લાગી કેઃ “હે વત્સ! હું વરની પુત્રી, તથા વીરની પત્ની છું; માટે તારે એવી રીતે લડવું કે જેથી હું વીરમાતા પણ કહેવાઉં. તે સ્ત્રીને ધન્ય છે કે, જેણીના પિતા, પતિ તથા પુત્ર એ ત્રણે એ વીરપણાની પદવી પ્રાપ્ત થયા હોય.” - કેટલીક સ્ત્રીએ પોતાના પતિને કહેવા લાગી કે હે સ્વામી! હું આપની પીઠ છેડનાર નથી.”
કેટલીક સ્ત્રીએ પિતાના પતિને મશ્કરીમાં કહેવા લાગી કેઃ “હે સ્વામી! તમે મારા નયનબાણથી હણાઈને ભયભીત થઈ જાઓ છે, તો પછી ત્યાં વિજલી જેવા ઉજવલ એવા ભાલાના પ્રહારને કેવી રીતે સહન કરી શકશે?
આ વખતે ઉભટ સુભટેએ કરેલા આડંબરને નહિ સહન કરતે એ સૂર્ય પૂર્વ દિશામાં કુરાયમાન તેજવાળે થયે – સૂર્યોદય થયો. એવામાં એકદમ સિન્યની મોખરે રહેલા શરીર સુભટ અણશીખાઉ સુભટ પાસે તલવારને પ્રથમ ઘા કરવાની માગણી કરે છે. ત્યાં સુભટે તલવારવાળા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
