________________
ભાગ્યના ખેલ
૧૫૭ જે રૂપમાં રંભા સરખી છે, અને સર્વ કલાઓમાં નિપુણ હોવાથી બ્રાહ્મી – સરસ્વતી - સરખી છે.
તે રાજકન્યાએ એવી પ્રતિજ્ઞા કરેલી છે કે, જે કઈ પુરુષ વિણા વગાડવાની કલામાં મને જીતશે, તેની જ સાથે હું લગ્ન કરીશ; તે સિવાયનાનું મારે કાંઈ કામ નથી. આ સાંભળીને ત્યાં અનેક રાજપુત્રે આવેલા છે, અને તેઓ હમેશાં ત્યાં વીણા વગાડવાને અભ્યાસ કરી રહ્યા છે. આ બધાની દરેક મહિને મહિને પરીક્ષા થાય છે. પરંતુ સાક્ષાત્ સરસ્વતી જેવી તેને કોઈ પણ વીણુ વગાડવાની કલામાં જીતી શકતું નથી.
એક વખતે પરીક્ષાના દિવસે હે દેવ! અમે ત્યાં તેણીને સ્ત્રીઓમાં મુકુટ સમાન નજરે જોઈ છે. વળી પુરુ
માં આપ મુકુટ સમાન છે. જો કે તે વાત બનવી અશક્ય જેવી લાગે છે તે પણ કઈ રીતે તમારા બંનેને સંગ થઈ જાય, તે હે સ્વામી! તમે બંનેને ઉત્પન્ન કરવાની પ્રજાપતિ - બ્રહ્મા –ની મહેનત સફલ થાય. અર્થાત હે સ્વામી! આપ અને તે કલાવાન રાજકન્યા ગુણસુંદરીને ભાગ્યવશાત્ સંગ થાય તે ચગ્ય સંબંધ થાય. તમારા બનને જનમ સફલ થાય. સ્ત્રી અને પુરુષ બંને જે કલાવાન હોય તે, તેઓને સંસાર ખૂબ આનંદથી ચાલે, અને આ અસાર સંસાર પણ વર્ગ જેવો લાગે.
તે સાંભળીને શ્રીપાલકુમાર તે સાર્થવાહને ઉત્તમ વસ્ત્રો પહેરામણીમાં આપીને સંધ્યા સમયે પિતાના નિવાસસ્થાને આવી પહોંચ્યો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
