________________
શ્રીપાલની સજનતા
૧૩૩ શું નથી કરતા?” નિરંતર ઉપકાર કરવામાં તત્પર એવા શ્રીપાલકુમારે તેને પોતાના મુરબીની માફક માન આપીને રાજા પાસેથી તેને ગુન્હ માફ કરાવ્યું.
હવે એક દિવસે તે શ્રીપાલકુમારને એક વ્યાપારીએ આવીને વિનંતી કરી કેઃ “હે સ્વામી! સઘલાં વહાણ માલથી ભરાઈ ગયાં છે, અને અમે બધાં પણ મુસાફરી માટે તૈયાર થઈ ગયા છિએ. માટે આપ જેવી રીતે અમને અહીં કુશલક્ષેમ લાવ્યા છે, તેવી રીતે હે સ્વામી ! અમને પાછાં અમારા દેશમાં જેમ બને તેમ જલદી પહોંચાડે.
પછી કુમારે પિતાના દેશમાં જવા માટે રાજાની આજ્ઞા માગી. તે વખતે તેણે પણ કુમારનું મોટું સન્માન કરીને દુઃખાતે હૃદયે આજ્ઞા આપી. પછી પિતાની પુત્રીને શિખામણ આપીને, તથા તેણીને કઈ રીતે ઓછું ન આવે તેવી રીતની કુમારને ભલામણ કરીને, કુમારને વહાણ ઊપર ચડાવીને રાજા પાછો વળ્યો (જૂઓ ચિત્ર ૯૬).
શ્રીપાલકુમાર બહુમાનપૂર્વક પિતાના ખાસ ખાસ પરિવારને અને ધવલશેઠને પણ પિતાના વહાણમાં બેસાડે છે, અને બાકીના માણસને બીજાં વહાણોમાં બેસાડે છે. શ્રીપાલકુમાર પણ બંને પત્નિઓ સાથે વહાણુમાં બેઠેલો હતો, તે જાણે કામદેવ સાથે રતિ અને પ્રીતિ બેસી આનંદ લેતાં ન હોય, તે દેખાતો હતો (જૂઓ ચિત્ર ૯૭),
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
