________________
प्रकरण २ जुं.
ए पछी ते सभामां कोई एक भव्य पुरुषे अवधिज्ञानी मुनिमहाराजने नमस्कार करीने विनय सहित पूछयुं के ॥ १ ॥ हे भगवान् ! आ संसारमा फरता जीवोने सुख केटलुं छे अने दुःख केटलुं छे ते कृपा करीने मने कहो ॥ २॥ आ प्रश्न सांभळी मुनिराजे कां के हे भाई ! संसारना सुख दुःखना विभाग करीने कहे, घणुं कठण छे, तोपण एक दृष्टान्तथी किंचित्मात्र कहुं छु, केमके दृष्टान्त वगर अल्पज्ञ जीवोनी समममां आवतुं नथी, ते तुं ध्यान दईने सांभळ ॥ ३-४ ॥ ... अनेक जीवोथी भरली आ संसाररूपी अटवी समान एक मोटा वनमां दैवयोगथी कोई एक मुसाफर, प्रवेश करतो हतो ॥५॥ तेणे ते वनमा यमराजनी माफक सूंढने ऊंची करेली एवा क्रोधायमान बहु मोटा भयंकर हाथीने पोतानी सामे आवतो जोयो ॥ ६ ॥ ते हाथीए ते भयभीत मुसाफरने भीलोना मार्गथी पोतानी. आगळ करी लीधो, ते मुसाफर भयथी हाथीनी आगळ दोडतो दोडतो एक अंधारा कुवामां पडयो ॥ ७ ॥ जे प्रमाणे दुर्गम नरकमां नारकी धर्मनु अवलंबन करीने रहे छे, ते प्रमाणे आ भयभीत मुसाफर कुवामां पडतो पडतो वडनी मूळीओने पकडीने लटकतो रह्यो ॥ ८॥
हवे ए मुसाफर हाथीना भयथी भयभीत थईने नीचे जुए छे तो ते कुवामां यमराजना दण्डनी माफक पडेलो बहु मोटों एक अजगर जोयो ॥९॥ फरी ऊंचे जोयुं तो ते वडनी मूळीओने एक सफेद अने एक
