________________
यशे, तेमा हानी केवी थशे, अने वृद्धि केवी रीते थशे, आ प्रमाणे में पुरुष हमेशां विचारतो नथी, ते बन्ने लोकमां दुःखन भोगवे छे ॥ ८४ ॥ जे नीच पुरुष अहंकारी थइने पोताना मनमा सारभुत विचारने स्थान आपता नथी ते पेला बादशाहनी माफक मानमर्दित थइ पोतानां कार्यनो नाश करेछे. अने ते पुरुष बुद्धिमानोए त्यागवा योग्य छे ॥ ८५ ॥ ते नष्टबुद्धि म्लेच्छ राजाए ते गायने असह्य पीडा आपी. ते ठीकन छे. मूर्खनी सोबत करवावाळा अनिगर्य समस्त दोषोने प्राप्त थाय छे ॥ ८६ ॥ आ संसारमा मूर्खतासमान कोइ अंधकार नथी अने ज्ञान समान कोइ प्रकाश नथी, तेज प्रमाणे जन्म मरणनी समान कोइ शत्रु नथी अने मोक्ष समान कोइ मित्र नथी ॥ ८७ ॥ कदाच सूर्य होवा छतां अंधकार थइ जाय, अथवा सूर्यमां शीतलता अने चन्द्रमां उष्णता थइ जाय, परंतु मूर्खमां कदी विचारशक्ति होती नथी ॥ ८ ॥ सिंहादि हिंसक प्राणीओथी भरेला वनभां फरवू, सर्पनी सेवा करवी, तथा वनाग्निमां बळी जर्बु श्रेष्ठ छे, परंतु मूर्ख माणस तो कदी क्षणभरपण सेवा करवायोग्य नथी ॥ ८९ ॥ जे प्रमाणे आंधळा आगळ नाचवू, बहरा आगळ गावं, कागडाने पवित्र करवो, मुडदांने भोजन आप,नपुंसकने स्त्री होवी नकामी छे, ते प्रमाणे मूर्खने आपलं सुखकारी रत्न पण नकामुं जाय छे ॥९० ॥ ए गाय मने दूध केवी रीते आपशे, ए प्रमाणे न पूछीने जे बादशाहे बहु धन आपी गाय लइ लीधी, माटे ते म्लेछाधिपति ना जेवो बीजो कोण मूर्ख छ ? ॥ ९१ ॥ जे पुरुष ते वस्तुना जाणकारने तो पूछे नहि, अने ते वस्तुने धन आपीने खरिदे, तो ते मूढ भयानक वनमा मूल्य लेवानी इच्छाथी चोरोने रत्न वेचेछे ॥ ९२ ॥ जे विवेकी सतू
