________________
१६५ जेना घरमां दान धर्म क्षमादि गुणवाळी सारी स्त्री होय तेज ग्रहस्थ (घरवाल ) होय छे. कुमार अवस्थामां दान आपवा योग्य (दाता ) गृहस्थी थई शकता नथी ॥ ६३-६४ ॥ आ प्रमाणे कहीने मुनिना चाल्या नवा पछी दधिमुखे पोतानां मातापिताने का के-कोई पण प्रकारे मारुं कुमारपणुं दूर करो अर्थात् मारो विवाह करो ॥६५॥तेनां मातापिता ए कह्यु के हे पुत्र! तने पोतानी पुत्री ते कोण आपशे? तोपण अमे तारी आ ईच्छा पूर्ण करीशुं ॥ ६६ ॥ ते पछी घणुं द्रव्य आपीने कोई दरिद्रीनी पुत्री साथे महोत्सवपूर्वक दधिमुखनो विवाह करी दीधो ॥६७ ॥ केटेलाक दिवस पछी दधिमुखनां मातापिताए कह्यु के-हे बेटा! हवे अमारी पासे द्रव्य रघु नथी माटे तुं जुदो थईने तारी स्त्री- पालनपोषण कर ॥ ६८॥ आ सांभळी दधिमुखे पोतानी स्त्रीने कयु के-हे वल्लभा ! पिताए आपणने घरमांथी काढी मूक्या, माटे चालो, कोई जग्याए पण रहीने जीवन व्यतीत करीए ॥ ६९ ॥ ते पछी ते पतिव्रता पोताना पतिना ( मस्तकने) एक शिंकामां राखीने पृथ्वीमां घेर घेर देखाडती फरवा लागी ॥ ७० ॥ आ प्रमाणे पूजा प्रतिष्टा मेळवती ते पतिव्रता उज्जनि नामनी नगरीमा आवी. ते नगरीमां चारे तरफ मोटा मोटा जंगल हतां ॥ ७१ ॥ आ प्रमाणे मस्तक मात्र पतिने पालती स्त्रीने जोवाथी सघळा लोको तेने भक्तिपूर्वक अन्नवस्त्रादि आपवा लाग्या ॥ ७२ ॥ ते पतिव्रता पोताना पति सहित शिंकाने केरानी झाडीमां (जुगारीओना अखाडा आगळ ) राखीने नगरमां भिक्षा माटे चाली गई ॥ ७३ ॥ त्यां आगळ परस्पर बे जुगारीओनु युद्ध थयुं जेमां एके बीजानुं माथु तरवारथी कापी नांख्यु. ॥ ७४.॥ ते वखते एकनी तखार लागवाथी दघिमुखनु, शिंकुं पण कपाई गयुं. त्यारे
