________________
ते दधिमुख- मस्तक नीचे पडतांज पेला जुगारीना धड उपर वळ्गी गयुं ॥ ७५ ॥ निःसंधिरुप ( जेमा जोडयलानुं कई पण चिन्ह न देखाय एबुं ) मस्तक जोडाई जबाथी ते दधिमुख सर्वांग सुंदर सघळु काम करवाने समर्थ एवो पुरुष थई गयो ॥ ७६ ॥ आ प्रमाणे कहीने मनोवेगे ब्राह्मणोने कह्यु के- हे विप्रो ! तमे तमारा मनमा विचार करीने जलदी कहो के, वाल्मीकोन आ वचन सत्य छे के नहि ॥ ७७ ॥ ब्राह्मणोए कह्यु के-बेशक ए सत्य छे. एवो कोण छे के ने आ कथनने असत्य कही शके ? केमके उदयरुप सूर्यने अनुदयरुप कोण कही शके छ ? अर्थात कदी दिवसनी पण रात थई शके छ ? कदापि नहि ॥ ७८ ॥त्यारे मनोवेगे कह्यु के-जोदधिमुखनु मस्तक जे कापलं नहोतुं अने ते बीजा मनुष्यना धडने सन्धिरहित वळगी गयुं तो मारु कापेलु मस्तक तरतज जोडाई गयुं तेने केम सत्य कहेता नथी ? ॥ ७९ ॥ तथा तीक्ष्ण तरवार वडे रावणे अंगदना बे ककडा करी नांख्या तेने पछी हनुमाने केवी रीते जोडी दीधा ? बीजं पण सांभळो ॥ ८० ॥ एक दानवेन्द्रे पुत्र प्राप्तिने माटे देवीनी उपासना करी. देबोए प्रसन्न थईने तेनी वांछा पूर्ण करवाने माटे एक पिंड ( लाडू )आप्यो अने कह्यु के आ लाडू तारी स्त्री खाशे तो तेने पुत्र थशे. दानवेन्द्रने बे स्त्री हती. तेणे एक स्त्रीने पेलो लाडू आपी दीधो. बन्ने स्त्रीमां पण परस्पर अनुराग हतो तेथी तेणे ते लाडू अडधो अडघ करीने अडधो पोते खाधो अने अडधो पोतानीशोकने खवाडयो, जेनाथी ते बन्नेने गर्भ रह्यो. ।। ८१-८२॥ ज्यारे ते बन्नेना गर्भना दिवस पूरा थई गया त्यारे बन्नेने मनुष्यनुं अडधुं अडधुं शरीर उत्पन्न थयुं, माटे तेने नकामुं. समजीने घरनी
