________________
प्रकरण ९ मुं.
ते मूखों नगरमां जइने नगर निवासिओने कहेवा लाग्या के, तमे अमारो एक न्याय करी आपो ॥ १ ॥ नगर निवासिओए कह्यु के हे भद्र ! तमारे शुं न्याय करवो छ ? त्यारे तेओए कह्यु के, हमारमाथी वधारे मूर्ख कोण छे ते विचार करीने बतावो ॥ २ ॥ त्यारे नगर निवासिओए कह्यु के, तमे पोतपोतानी मूर्खतानी कथा कहो, त्यारे एक मूर्ख कह्यु के पहलां मारी कथा सांभळी लो ॥ ३ ॥
पहेला मूर्खनी कथा। हे महाशय ! विधाताए ( कर्मे ) मने माटुं पेट अने लांबा स्तनो वाळी साक्षात् भयंकर वैतालना जेवी बे स्त्रीओ आपी ॥ ४ ॥ ते बन्ने स्त्रीओ मने रतिदायक - अने अतिशय प्रिय थइ, ते नीतिन छे के, सघळाने सर्व प्रकारनी स्त्रीओ स्वभावथीज प्रिय होय छे ॥ ५॥ हु ते बने राक्षसीओथी दररोज भयभित रहुं छु. जगतमां एवो कोण पुरुष छे जे घणोखरो स्वीओथी डरतो नथी ? ॥ ६ ॥ ते बन्नेनी साये क्रीडा करतां मारा बहु दिवस सुखथी चाल्या गया. एक दिवस रात्रीने वखते हुं मारी योग्य पथारीमा. सुतो हतो ॥ ७॥ ते बन्ने मारी व्हाली स्त्रीओ तरत आधीने मारा एक एक हाथने माथा निचे दबावीने बे बाजुए. सुइ गइ ॥ ८ ॥ में आनंदने माटे एवी जग्याए के जे माथानी उपर बराबर हती त्यां एक दीवो । खेलो
