________________
१५६
हुं मारा जोयला आश्चर्यने अवश्य कहीश, परंतु तमे विना विचारे कंईनुं कंई समजी लेता नहि ॥ ७३ ॥ ब्राह्मणोए कधुं के हे भाई ! तुं कोई प्रकारे डर नहि, जे कंई कहेतुं होय ते कहे अमे सघळा न्यायवासित मनवाळा विवेकी छीए ॥ ७४ ॥ त्यारे मनोंवेगे कह्युं के जो तमे सघळा विवेकी अने नैयायिक छो, तो हुं हुं हुं ते सांभळो. अमे बन्ने उपासकोना पुत्र छीए. तथा बौद्धगुरुनी सेवा कर्या करीए छीए ॥ ७५ ॥ एक समये ते बौद्धोए पोतानां कपडा सुकाववाने माटे पाथरी दीघां हतां अने अमे बन्ने हाथमां लाकडी लईने ते कपडांनी रक्षा करवा लाग्या ॥ ७६ ॥ हवे ते वखते अमे बन्ने मोटा यत्नथी ते कपडांनी रक्षा करता हता. एटलामांन महा भयंकर मोटा मोटा बे गीध आव्या ॥ ७७ ॥ गीधना भयथी अमे बन्ने एक माटीना टेकरा उपर चढी गया, परंतु ते बन्ने गीधोए ते टेकराओ उठावीने आकाश मार्गमां चालवु शरु कर्यु ॥ ७८ ॥ अमारो बुमाटो सांभळीने बौद्ध भिक्षुक अमारी रक्षाने माटे आव्या, परंतु एटलामां तो ते झडपवाळा गीध बार योजन दूर चाल्या आव्या ॥ ७९ ॥ ते पछी ते बन्ने गीध ते टेकरीने जमीन उपर मूकीने अमने बनेने भक्षण करवाने तैयार थपा पण तेज वखते तेओए अनेक प्रकारना शस्त्रधारी शिकारीओने जोया ॥ ८० ॥ तेओने जोतांज ते बन्ने गीध भयभीत थईने अमने बन्नेने खावाना छोडीने जता रह्या. ते ठीकज छे, के प्राण जवानी बीकमां एवो कोण छे के जे भोजन करवा बेसे ! ॥ ८१ ॥ ते पछी ते शिकारीओनी साथे शिव नामना देशमां आवीने अमे बन्नेए पोताना मनमां विचार कर्यो के ॥ ८२ ॥ आ पारका देशमां तो भान्या,
