________________
૦૮
हे प्रिया ! मारी ईच्छा छे के सघळी पापोने नाश करवावाली तीर्थयात्रा कराए ॥ १९ ॥ परंतु सुवर्ण समान छे कांति जेनी, शुभ लक्षणोनी धारक, नवीन युवान अवस्थाने धारण करवावाळी आ छायाने कया देवना हाथमां सोंपी जईए ? केमके जेने आ कन्या सोंपाशे, तेज पोतानी करी बेसशे. केमके आ लोकमां एवं कोई पण जणातुं नथी जे रामरुपी रत्नथी पराङमुख होय ॥ २०-२१ ॥ जे महादेवे छे ते तो हमेशां कामरूपी अग्निथी तप्ता यमान थईने पोताना अर्धा शरिरमां पार्वतीने राखे छे. सर्पोथी वेष्टित अने विषमेक्षण छे. तथा पोताना शरिरमा रहेवावाळी प्रिय पार्वतीने छोडीने गंगाने सेवन करे छे, माटे आवी उत्तम लक्षणोवाळी कन्या मळेथी केम छोडशे ? ॥ २२२३ ॥ जेना दुर्निवार हृदयमां हमेशां समुद्रनी वडवानळ समान महां तापकारक कामाग्नि प्रज्वलित थइ रही छे, एवा महाकामी महादेवना हाथमां आ कन्या केवी रीते सोंपाय ? पंडितजन छे, तेओ रक्षाने माटे बिलाडीने दूध की सपता नथी || २४ - २५ ॥ तथा जे विष्णु नदीओने सेवन करेला समुद्रनी माफक निरंतर सोळ हजार गोपिओने सेवन करवा छतां पण तृप्तिने प्राप्त थता नथी अने हृदयस्थित लक्ष्मने छाडीने गोपिओमां रमे छे, ते महादेव आ सुंदर कन्या मळथी केम छोडशे ? ॥ २६-२७ ॥ माटे हे प्रिया ! एवा विष्णुने आ कन्या केवी रीते सोपुं ! शुं कोइ रक्षा करवाने माटे चोरनाज हाथमां रत्न आपेछे ? ॥ २८ ॥ जे ब्रह्माए देवांगनाना नृत्य मात्र जोवाने माटे पोतानी उत्तम तपस्या छोडी दीधी, ते ब्रह्मा सुंदर कामिनी मळेथी शुं नहि करे ? ॥ २९ ॥ ते ब्रह्मानी कथा आ प्रमाणे छे:
एक समये अचानक इन्द्रनुं आसन कंपायमान थवाथी इन्द्रे ब्रहस्पतिने
