________________
समुद्र पार थइने व्यापारार्थे चौलद्विपमा पहोंच्यो ॥ ६४ ॥ ए वाणिके, धेरथी नोकळती वखते जिनेश्वरनी वाणी समान सुख आपवामां चतुर, दुध आपती एक गाय पण पोतानी साथे लइ लीधी हती ॥६५॥ ते व्यवहार चतुर वीके चौलद्वीपमां पहोंचीने कंइ भेट लइने द्वीपना धणी तोमर वादशाहनां दर्शन को ॥ ६६ ॥ बीजे दिवसे ते वीके शरीरमां कान्ति वधारवावाळी अम्रत समान अतिशय स्वादिष्ट खीर लइ जइने बादशाहने भेट करी ॥ ६७ ॥ बीजा एक दिवसे ते वणिके अमृतसमान दुर्लभ शालिधान्यना उत्तम चावल ( भात ) बनावीने सुंदर दही साथे भेट करीने दर्शन कयीं ॥ ६८ ॥ कमके ते देशमां गाय भैस थती नहोती अने दुध पण थतुं नहोतुं, तेथी अपूर्व उज्वल आहारने खाइ खुशी थइने, तोमर बादशाहे ते वणिकने पूछयुं के,॥ ६९ ॥ हे वणिकपुत्र ! तमने एवं सारु भोजन क्याथी मळे छे ? त्यारे वणिक कर्वा के, हजुर ! मारी पासे एक कुळदेवी छे, ते एवो आहार आपे छ ॥ ७० ॥ ते पछी म्लेच्छनाथ तोमर बादशाहे वणिकने कयुं के हे भद्र ! ते तमारी कुलदेवता हमने आपी दो ॥ ७१ ॥ आ वात सांभळीने वणिके कयुं के हे द्विपपति ! जो तमे मने में मान्युं धन आपो तो हुँ मारी कुलदेवता तमने आपी शकुं. ॥ ७२ ॥ त्यारे तोमर बादशाहे कर्वा के-हे भद्र ! बेशक मन चाहे तेटलुं द्रव्य लइ जाओ, अने ते कुलदेवता हमने आपी जाओ ॥ ७३ ॥ ते पछी वणिके ते बादशाह पासेथी मों माग्या रुप्या लइने ते गाय आपी दीधी, अने बहाणमां बेसीने समुद्रपार थइने पोताने देश चाल्यो
