________________
पोताने घेरथी सारो धारवालो कुहाडो लइ आवीने ते कुबुधिए अगुरु चंदननां वृक्ष कापवां शरु करी दीयां ॥ २९ ॥ आनंदीत थायछे भ्रमरोनो समूह अनाथी एवी सुगंधथी दश दिशाओने प्रफुल्लित करवावाळा सज्जन पुरुषनी माफक सेवा करवा योग्य, उंचा उंचा सीधा, सुखदायक, घणी महेनते मळे एवा, द्रव्य आपवावाळा, ते चंदननां वक्ष सघळां कापीने ते हालीए बाळी मूक्यां. ते ठीकन छे-स्वेच्छाचारी निर्विवेकी गमार कोई सारं काम करतो नथी ॥ ३०-३१ ॥ आ प्रमाणे महनतथी ते व्रक्षोने कापी बाळीने जलदायी अन्यायथी घरना जेवं ते खेतर वाववा लायक हाथेली जे निर्मळ कर्यु अने हर्ष साथे राजाने पण बताव्युं अने कह्यु के जुओ, आ में केवु उमदा खेतर बनाव्युं छे ते ठीकज छे, घमंडी नीच पुरुष पोतानी मूर्खताथी जप्रसन्न रहे छे ॥ ३२-३३ ॥ राजाए खेतर जोइने कह्यु के आ खेतरमा ते शुं शुं वाव्युं छे? त्यारे हालीए कह्यु के हजुर! में बहु फल आपवावाळा कांदा वाव्या छे ॥ ३४ ॥ आ प्रमाणे तेनी मूर्खता जोइने राजाए कह्यु केः-अरे! ते बळेला व्रक्षोमांथी कई पण रयुं छे के नहीं? ॥ ३५ ॥ स्थारे तेणे चन्दननो एक हाथ जेटलो ककडो लावीने बताव्यो, अने कह्यु के हजुर, ते व्रक्षोने बाळ्ती वखते आ हाथभरनो एक ककडो रही गपो छे ॥ ३६ ॥ त्यारे राजाए कयु के तुं आ ककडाने बमारमा लइ भइने तरत वेचीने आव. हालीए कह्यु के हजुर, आटला लाकडार्नु शुं मूल्य मळवा- हतुं ॥ ३७ ॥ राजाए हसीने ते दुद्धि हालीने कह्यु के वाणीओ जेटलं मूल्य आपे तेटलुंज लइ लेजे ॥ ३८ ॥ ज्यारे ते हालीए ते चंदननो ककडो बजारमा लइ जइने वेन्यो तो वाणयिाए तेना
