________________
लाकडां लइने घोबीए ते भारो आपी दीघो ॥६१ ॥ पछी ते बुधिविशाल वणिक तरतज घेर आवीने तेने घसीने राजा पासे लइ गयो अने राजाना सघका शारिर उपर तेनो लेप करी दीधो ॥ १२ ॥ जे प्रमाणे प्रिय स्त्रीना संयोगथी वियोगी पुरुषना दुःखनो नाश थाय छे, ते प्रमाणे ते चन्दन लगावतांज राजाना सघळा शरीरनी बलतरा मटी गइ ॥ ६३ ॥ ते पछी राजाए पण पोताना ढंढेरा प्रमाणे सो गाम, कंठा घरेणां वगेरे आपीने ते वणिकने बहु मान आप्यु. ते ठीकज छे, मोटा पुरुषनो उपकार करवो कल्पव्रक्ष समान छे ॥ ६४ ॥ आ प्रमाणे ते काष्टनाज प्रभा. वथी वणिकनी प्रतिष्ठा सांभळीने ते धोबी शाकथी संतापित थइने माथु कूटीने रडवा लाग्यो ॥६५॥ हाय! दुरात्मा वणिके ते काष्टने चंदननो भारो जाणीने यमनी माफक केवी रीते . मने ठगी लीधो ? लीमडानी घणी लाकडीओ आपाने मारो गोशीर्ष चंदननो भारो केम लइ लीधो? ते ठीकज छे के असत्यभाषी वाणीआधी यमराज पण ठगाइ जाय छे ॥ ६६-६७ ॥ आ प्रमाणे महाशोक करीने ते धोबी निरंतर बळवा लाग्यो. ते ठीकज छे के अज्ञानमा रहेवावाळाने मुख केवी रीते थाय ? ॥६८ ॥ ते धोबीए एवो विचार कयों नहि के, लोमडाना एक नाना ककडाना बदलामां आ वणिक घणां काष्ट केम आपे छे ॥६९॥ आ दुर्निवार अज्ञानरुपी महा अंधकारने सूर्य चंन्द्रमाना किरणो पण नष्ट करी शकतां नथी ॥ ७० ॥ जे अंधकारथी आंधळो थाय छे ते आंखथी तो देखतो नथी परंतु चित्तथी तो वस्तुना स्वरुपने जुए छे, परंतु जे अज्ञानथी शून्यहृदय छे, ते चित्तथी तेमन नेत्रोधी पण देखता नथी ॥ ७१ ॥ माटे हे ब्राह्मणो ! ते धोबीना जेवा बदलो करवा
