________________
प्रकरण ३ जु.
हवे देवतुल्य स्फुरायमान छे कांति जेनी एवो ते मनोवेग सुंदर विमान उपर बेसीने पोताना नगर तरफ जाय छे ॥ १ ॥ ए अरसामां जे प्रमाणे विमान उपर बेठेला देव बीजा देवने मळे, ते प्रमाणे सामेथी आवता पवन वेगे मनोवेगने जोयो ॥ २ ॥ पवनवेगे मनोवेगने जोतांज कधुके जे प्रमाणे कामातुर न्याय रहित थईने रहेछे, ते प्रमाणे मने छोडीने आटलो वखतसुधी तुं क्या रह्यो ? ॥ ३॥ हे मित्र, सूर्यना वगर दिवसनी माफक हुँ तारा विना एक क्षण पण रहेवाने असमर्थ छु, तो आटलो वखतसुधी तारा विना केवी रते रही शकुं ?॥ ४ ॥ हे मित्र, जे प्रमाणे शुद्धश्रद्धानी मोक्षनो दाता धर्मने ढूंडे छे तेम में तने सघळे ठेकाणे शोध्यो ॥ ५ ॥ ज्यारे में बाग, नगर, बजार, राजगृह अने सघळा जैनमंदिरोमां तने नहि जोयो ॥ ६ ॥ त्यारे धभराईने तारा पिता कुटुंबीओने जईने पूछयुं, ते ठीकज छे. वहालाना संयोगनी इच्छा करवावाळो शुं नथी करतो ? एटले सघळु करेछे ॥ ७ ॥ ज्यारे आ प्रमाणे सघळे पूछवाथी पण तारो पत्तो नहि लाग्यो त्यारे दैवयोगथी आहया आवतो तने जोयो ॥ ८ ॥ हे मित्र ! जे प्रमाणे संयमी संतोषने छोडीने पोतानी इच्छाप्रमाणे आहयां तहियां भटके छे, ते प्रमाणे तने आनंद उपजाववामां समर्थ तथा तारो वियोग सहनकरवाने असमर्थ एवा माराजेवा मित्रने छोडीने तुं केवी रीते फरे छे ? ॥ ९ ॥ जो आपणो बन्नेनो कदापि वियोग पण थाय तो तिर्यक अने ऊर्ध्व गमन करवावाळा वायु अने आग्निनी माफकज थर्बु जोईए, के जेनी लोकमां मित्रताज प्रसिद्ध छे, परंतु ॥ १० ॥ जेनो देह अने आत्मानी माफक जन्मथी मरण पर्यंत
