________________
छोडी दीधो तेथी मने मोटो लाभ थयो, केमके दुष्टोनी साथे रहेवा. वालाने जीववामां पण भय रहे छे ॥ २२ ॥ एवो विचार करीने ते मधुकर भयभीत थईने तरतज पोताने देश चाल्यो आव्यो, जे योग्यज छे-मूर्ख लोक दुःख पड्या वगर कोई काममां नित थता नथी । ॥२३॥ते पछी ते मधुकरे पोताना संगालगामने प्राप्त थवानो इच्छक विभागरुप ( जुदा जुदा) चणाना ढगलानी बराबर मरचांना ढगला दीठा॥२४॥ त्यां पण तेणे एज प्रमाणे कां के “ जे प्रमाणे आहिंआं मरचांना ढग छे, तेज प्रमाणे आभीर देशमा में चणाना ढगला जोया" वगेरे. त्यारे त्यां पण तेने आठ मुट्ठीओना मारनो दंड मल्यो, ते ठीकज छे मूर्ख माणस खंडित थइने पण पंडित थता नथी ॥ २५ ॥ आ प्रमाणे सत्य भाषण करवा छतां पण मधुकरे सोळ मुट्ठीनो मार खाधो, त्यारथी आ ‘सोलह मुही न्याय' प्रसिद्ध थयो छे ॥ २६ ॥ आ कारणथी साक्षी वगर सत्य पण बोलवू जाइए नहि. जेओ बोलशे ते जन समाजने हाथे असत्यवादीनी माफकज दंड पामशे ॥ २७ ॥ अने साक्षी सहित असत्यने पण सघळा माणस सत्य माने छे. जो ए प्रमाणे न होय तो ठग माणसो जगतने केवी रीते ठगते ? ॥ २८ ॥ ए कारणथी चाहे सत्य होय चाहे असत्य होये, परंतु बुद्धिमानोए विश्वास बेसे एवां वचन कहेवा जोईए, बीजी रीते जे मोटी पीडा भोगववी पडे छे तेने कोई निवारी शकतुं नथी ॥ २९ ॥ पुरुष सत्य पण कहे तो पण मूर्ख लोक मानता नथी, ए कारणथी पोतानुं हित चाहवावाळाए मूर्खा आगळ कदी बोलवू जोईए नहि ॥ ३० ॥ केमके लोक तो अनुभवमां आवेली सांभळेली, जोयली, प्रसिद्ध वातने माने छे जेथी चतुर पुरुषोए मूर्ख आगल
