________________
૪.
प्रकरण ७ मुं
ए पछी मनोवेगे कंके हे ब्राह्मणो ! उपर प्रमाणे विवेक रहित मूढ पुरुषनी कथा तो तमने कही. हत्रे पोतनाज अभिप्रायमा दृढ एवा व् युद्धाहि ( हठीला ) पुरुषनी कथा कहुं हुं ते सांभळो. ॥ १ ॥
1
४ । व्युद्धाहि मृढ पुरुषनी कथा |
एक बखत नंदुरद्वारी नामनी नगरीमां दुर्द्धर नामनो एक राजा हतो, तेने जन्मधी आंधळो जात्यन्ध नामनो एक पुत्र थयो || २ || ते मोटो थयेथी दररोज भीखारीओने पोतानो हार, कंकण, केयुर, कुंडलादि आभुषणो दान कर्या करतो हतो || ३ || आ प्रमाणे कुमारनुं अलौकिक दान जोईने राजाना मंत्रीए राजाने कह्युं के, हे राजा ! कुमार साहेबे तो सघळो खजानो दान आपीने खाली करी दीधो ॥ ४ ॥ त्यारे राजाए कयुं के - हे सत्पुरुष ! जो एने घरेणां न आपीए तो ए हमेशां भोजननो त्याग करी देशे, त्यारे हुं शुं करूं ! ॥ ५ ॥ मंत्रीए कह्युं के हुं एनो कोई पण उपाय करीश. राजाए कह्युं के हुं ना कहेतो नथी ॥ ६ ॥ ते पछी मंत्रीए लोढाना घरेणां अने
जरूर कोई उपाय कर,
याचकोने मारवाने माटे एक लोखंडनी डांग लावीने
राजकुमारने
आपी अने कहां के, - ॥ ७ ॥ हे तात ! आ घरणां पंडितोबडे पूजवा लायक कुलक्रमथी आवेला छे, माटे एने पहेरो अने ए चरणां कोईने पण आपशो नाहि. जो आपशो तो तमारुं राज्य नाश पामशे ॥ ८ ॥
