________________
३३
प्रकरण ४ थुं.
हवे ते ब्राह्मण मनोवेगने सिंहासन उपरथी उतरेलो जोईने कहेवा लाग्यो के रत्नोथी विभूषित घासलाकडां बेचनारा में कदी जोया नथी, केमके ॥ १ ॥ पारकी नोकरी करवावाला मनुष्य रत्नमयी सुंदर आभुषण वडे शोभित घासलाकडां बेचता कदी जणाता नथी ॥ २ ॥ त्यारे मनोवेगे कह्युं कः- भारत रामायणादिक पुराणोमां एवा हजारो मनुष्य संभळाय छे, परंतु तमारा सरखा आ शास्त्रीय विधानोने जाणो छो परंतु तेनी प्रतीति करता नथी ॥ ३ ॥ त्यारे ते ब्राह्मणे कह्युं के, जो तें भारत अथवा रामायणमां एवा पुरुष जोया होय तो कहे; हमे विश्वास करीशुं. आ प्रमाणे ब्राह्मणना कहेवाथी मनोवेग बोल्यो केः॥ ४ ॥ हे ब्राह्मण ! हुं कहुं तो खरो परंतु कहेतां मने मोटो भय लागे छे, कारण के तमारामां विचारवान होय एवो कोई पण देखातो नथी ॥ ५ ॥ केमके विचार वगरनो मूर्ख सत्य कहलाने पण असत्य बुद्धिथी ' सोलह मुक्की न्यायनी ' रचना कर्या करे छे ॥ ६ ॥ त्यारे ब्राह्मणोए कह्युं के, हे महाबुद्धे ! ' सोलह मुक्की न्याय' केवो होय छे? ते कहे. आ सांभळीने मनोवेगे कधुं के, बहु सारुं हुं तमने कहुं हुं ते सांभळो ॥ ७ ॥
मलय देशमां सुखरुप संगाळ नामनुं एक गाम छे, त्यां कोई एक अन्नदाता गृहस्थने मधुकर नामनो एक पुत्र हतो ॥ ८ ॥ एक वखते मधुकर पिताने घेरथी रीसाईने नीकळीने पृथ्विमां फरवा लाग. ये रोषथी
ते
