________________
૧૧૦
પદ્યાનુવાદ-વિવેચનાદિયુત નવતત્વ પ્રકરણ,
સવ પુલાનો ક્ષય થાય અને સત્ર સ્થિતિને ક્ષય ન થાય એ કેમ સભવે? અથવા લાંબે કાળે ક્ષય પામનારા પુલા અલ્પકાળે કઇ રીતે ક્ષય પામે ?
સમાધાન—જેમ દીવાની દીવેટને મેટી જગવી હાય તા, કેડિયા વગેરેમાં રહેલ દિવેલ કે તેલ, શીઘ્ર અલ્પકાળમાં મળીને ખલાસ થઈ જાય છે અને દીવા બુઝાઈ જાય છે, ત્યારે આ દીવા થોડા કાળ બળ્યો અથવા થાડા કાળમાં બુઝાઈ ગયા” એવે લેાકમાં વ્યવહાર થાય છે; તેમ વિષ- શસ્ત્રાદિ ઉપઘાતક નિમિત્તા મળતાં અપવત્તનીય આયુષ્યનાં તમામ પુલે શીધ્ર ભાગવાઇને અલ્પકાળમાં ક્ષય પામી જાય છે, અને કાળની અપૂર્ણતાએ પ્રાણીએ મરણને શરણ થાય છે અહિં પ્રસ્તુતમાં દિવેલ સમાન આનુષ્યનાં પુàા ખલાસ થઇ જવાથી જીવન—દીપક અલ્પકાળમાં બુઝાઈ જાય છે, કારણકે,જીવ આયુષ્યના પુàાના સહારાથી જ જીવી શકે છે અને તે ખલાસ થયા માદ એક ક્ષણવાર પણ જવી શકતા નથી. માટે સવ પુલે ને ક્ષય થાય છે, છતાં સર્વ સ્થિતિને ક્ષય થતું નથી, એ વાત સ’ભવિત છે.
અથવા જેમ મજબુત બંધનવાળી ઘાસની ગંજને સળગાવી હાય તેા, તેને બળતાં વાર લાગે અને તેજ ગજીના અંધનને શિથિલ કરીને ચેાગડદમથી સળ
