________________
श्रीजीवाभिगमसूत्रम् मेनाग्रकरणम अविज्ञातार्थकं तथैव तत्त्वतः साक्षात्सर्वज्ञाट पि एनत्प्रकरणस्य श्रवणे सर्वज्ञविधमाया अप्रत्यक्षन्धन ग्रहणामा विवक्षितब्दार्थप्रत्ययामावात केवलं म्लेच्छ्वागवत् आचायों तार्थम्य अनुवादमात्रमेवेतन , तदक्तम्- आचार्यामिप्रायमनावा म्लच्छवागयोगतुन्यता । सर्वज्ञापि हि श्रीतुम्तदम्यस्यार्थदगन" हनीमा बामपनेतुमाह-'जिणप्परविर्य' जिनप्रमपितम् जिनेन भगवना श्रीवर्द्धमानस्वामिना श्रोतुः यथा तत्त्वार्थाधिगमो भवेत् तथा सयम्क्
निरसन हो जाता है। क्योंकि मागम मात्र सूत्ररूप होते हैं। इससे उनमें पौरुषेयता की ही अभिव्यक्ति होती है । अपोमययता की नहीं, मृत्र अक्षर विन्यास रूप होता है और वचनों का पुरुषव्यापार के बिना उच्चारण होना असंभव है। पुरुषत्र्यापार की परवाह न करके कहीं पर भी मापात्मक शब्द उपलब्ध नही होता है। इस प्रकार भागों में सूत्ररूप होने के कारण पौम्पयता ही माती है । यही प्रतिपादन जिन प्रणीतविशेषणद्वारा यहां समर्थित हुआ है। "जिणापरूविय” पट हम शंका का निरसन करता है जो किसी ने इस प्रकार से की है"जिस प्रकार यह प्रकरण हम अविज्ञात अर्थ वाला है उसी प्रकार साक्षात सर्वज्ञ से भी इस प्रकार के" सुनने पर यह अविज्ञात अर्थ वाला ही बना रहेगा। क्योंकि अप्रत्यक्ष होने से मन की विवक्षा का ग्रहण तो होता नहीं है। ऐसी स्थिति में उस विवक्षा के विषयमूत शब्द के अर्थ में प्रत्यय-विश्वास जमेगा नहीं अतः यह आचायोक्ता अर्थ का अनुवाद मात्र ही मानने में आवंगा, जिनप्ररूपित पद से इस शंका का निवारण हो जाता है क्योंकि श्री वढे मानरवामी ने हम प्रकरण को हम रुप से प्रमापिन किया है कि जिससे श्रोता को तत्त्वार्थ
-
તારા ખંડન થઈ જાય છે, કારણકે આગમ માત્ર સ્વરૂપ જ હોય છે, તેથી તેમાં પૌરુષેયતાની જ અભિવ્યક્તિ થાય છે, અપ થતાની નહીં, મૂત્ર અક્ષરવિન્યાસ રૂપ હોય છે અને પુરવ્યાપાર વિના વચનનું ઉચ્ચારણ થવું તે અસંવાવિત છે પરઘવ્યાપાર વિના ભાષાત્મક શબ્દની ઉત્પત્તિ જ સ ભવી શકતી નથી આ રીત આરામ અત્રરૂપ રહેવાને કારણે તેમનામાં પિયિતા જ રહેલી છે, એજ વાતનું જિનપ્રણીત વિશેષણ વડે પ્રતિપાદન થઈ જાય છે.
"जिणप्पम चिय" मा ५६ नी शादी अनु निगा ४३ 2-24 1 9રજી આપબ્રા માટે અવિનાત અર્થવાળું છે, એ જ પ્રમાણે સાક્ષાત્ સર્વનની સમીપે સાંભળવા છતાં પણ તે અવિજ્ઞાન અર્થવાળું જ રહે છે, કારણ કે જે વસ્તુ અપ્રત્યક્ષ હાથ છે. તેનું સર્વસ દ્વારા વર્ણન કરવામાં આવે તે પણ થયુ થઈ શકતું નથી. એવી પરિસ્થિતિમાં તે વિવશ્રાના વિષય રૂપ શબ્દના અર્થ માં પ્રત્યય-વિશ્વાસ જ નામશે નહીં, તેથી તેને આચાર્યોત અર્થને માત્ર અનુવાદ જ માનવામાં આવશે? જિનપ્રરૂપિત વિરોષણના પ્રાગ વડે આ શાકનુ નિવાર થઈ જાય છે, કારણ કે શ્રી વર્ધમાન મહાવીર સ્વામીએ આ પ્રકરણની એવી રીતે પ્રપણ કરી છે કે શ્રેતાઓને તત્વાર્થને બોધ ઘણી સારી રીતે થઈ જાય છે, આ કથનને
