________________
ઉપદેશમાળા * धम्मं रक्खई वेसो, संकइ वेसेण दिक्खिओमि अहं ।
अम्मग्गेण पडतं, रक्खइ राया जणवउ व्व ॥२२॥ अप्पा जाणइ अप्पा, जहट्ठिओ अप्पसक्खिओ धम्मो ।
अप्पा करेइ तं तह, तह अप्पसुहावओ होइ ॥२३॥ * जं जं समयं जीवो, आविसइ जेण जेण भावेण ।
सो तंमि तंमि समए, सुहासुहं बंधए कम्मं ॥२४॥ *धम्मो मएण हुँतो, तो नवि सीउण्हवायविज्झडिओ। संवच्छरमणसिओ, बाहुबली तह किलिस्संतो ।।२५।।
છતાં વેષ નકામો નથી. વેષ ધર્મનું કારણ હોવાથી મુખ્ય છે. વેષ ચારિત્રધર્મનું રક્ષણ કરે છે. વેષથી લજ્જા પામે કે હું સાધુ છું. જેમ રાજા લોકને ઉન્માર્ગથી અટકાવે તેમ વેષ ઉન્માર્ગમાં પડતાને અટકાવે છે. (૨૨).
આત્મા જ પોતાને યથાવસ્થિતુ અર્થાતુ કેવા શુભ કે અશુભ ભાવવાળો છે? તે જાણે છે, ધર્મ આત્મ-સાક્ષિક છે, સ્વતઃ વેદ્ય છે. તેથી હે આત્મન ! ઘર્મ નિષ્કપટ ભાવે તેવો કર કે જે તારા આત્માને સુખકારક બને. (૨૩).
જીવ જે જે સમયે જે જે ભાવ (અધ્યવસાય) વાળો વર્તે છે તે તે સમયે તેવું શુભ-અશુભ કર્મ બાંધે છે. (માટે શુભભાવમાં જ રહેવું.) (૨૪).
જો ધર્મ ગર્વ વગેરેથી થતો હોત તો બાહુબળીજીએ એક વર્ષ અણાહારીપણે શીત, તાપ, વાયુ વગેરે ત્રણે ઋતુના કષ્ટ સહન ન કર્યા હોત. (ધર્મ કષ્ટથી સાધ્ય છે.) (૨૫).
