________________
ઉપદેશમાળા
૧૬૩ सव्वं ति भाणिऊणं, विरई खलु जस्स सव्विया नस्थि ।
सो सव्वविरइवाई, चुक्कइ देसं च सव्वं च ।।५०३।। * जो जहवायं न कुणइ मिच्छद्दिट्टी तओ हु को, अन्नो ? । वड्ढेइ अ मिच्छंत, परस्स संकं जणेमाणो ।।५०४।। आणाए च्चिय चरणं, तब्भंगे जाण किं न भग्गंति ? । आणं च अइक्कतो, कस्साएसा कुणइ सेसं ।।५०५।।
ઉત્તમ શ્રાવક વધુ સારો છે, પરંતુ) સાધુવેશ રાખીને સંયમધર્મથી ભ્રષ્ટ થનારો (સારો) નહિ, કેમકે એ જિનાજ્ઞા-ભંજક અને શાસનની લઘુતા કરાવનારો બને છે.
(૫૦૩) “સબૈ (સાવરું...' સમસ્ત પાપપ્રવૃત્તિઓનો ત્રિવિધ ત્રિવિધ ત્યાગ કરું છું) એમ બોલીને જેને સર્વ (પાપ
વ્યાપાર અંગે) નિવૃત્તિ છે નહિ, એ સર્વવિરતિ ઉચ્ચરનારો દેશવિરતિ અને સર્વવિરતિથી ચૂકે છે. (કેમકે પ્રતિજ્ઞા પાળતો નથી. માત્ર વિરતિ જ નહિ પણ સમ્યક્તથી ય ચૂકે છે! કેમકે)
(૫૦૪) જે બોલવા પ્રમાણે પાળતો નથી એના કરતાં (વધીને) બીજો ક્યો મિથ્યાદ્રષ્ટિ છે ? (અર્થાત્ એ મિથ્યાદ્રષ્ટિ-શેખર છે.) એ બીજાના મિથ્યાત્વને યાને વિપરીત અભિનિવેશને વધારી રહ્યો છે; કેમકે એ બીજાને પોતાના શિથિલાચારથી સર્વજ્ઞ-આગમ પર) સંદેહ ઉત્પન્ન કરનારો બને છે; (‘કે શું આ જિનાગમનો ધર્મ આવો અસદ્ આચારમય જ હશે? આ ધર્મમાં માત્ર બોલવાનું ખરું, ને આચરવાનું કશું જ નહિ?')
(૫૦૫) (જિનાજ્ઞાનું મહત્ત્વ કેવું, તો કે) આજ્ઞા પ્રમાણે વર્તન)થી જ ચારિત્ર છે. આજ્ઞાનો ભંગ થાય તો, સમજ, કે શું ન ભાંગ્યું? (બધો જ ધર્મ નષ્ટ કર્યો.) જો આજ્ઞાનું જ ઉલ્લંઘન
