________________
૧૪૮
ઉપદેશમાળા सव्वो न हिंसियव्वो, जह महीपालो तहा उदयपालो । : न य अभयदाणवअइणा, जणोवमाणेण होयव्वं ।।४६३।।
पाविजइ इह वसणं, जणेण तं छगलओ असत्तुत्ति ।
न य कोई सोणियबलिं, करेइ वग्घेण देवाणं ।।४६४।। દૈન્યવૃત્તિથી જીવિકાને જીવનારા હોય છે. (ગૃહસ્થ કરતાં વિલક્ષણ ચેષ્ટા, તેથી ગૃહસ્થપણું નહિ; હિંસાદિમાં પ્રવર્તમાન, તેથી સાધુપણું નહિ.) " (૪૬૩) (ત્યારે મોહ-મુક્ત જીવો આ જુએ છે, કે) સર્વયાને કોઈ પણ જીવની હિંસા કરવા જેવી નથી, કિન્તુ જેમ “મહીપાલ =રાજા, તેમ “ઉદકપાલ”=રેક, (બંને સમાન લેખવાયોગ્ય છે, અપમાન-તિરસ્કારને યોગ્ય નથી.) અભયદાનના સ્વામી(અભયદાનવ્રતી)એ સામાન્ય જનતની ઉપમાવાળા અર્થાત લૌકિક) જેવા નહિ થવું જોઈએ. (અવિવેકી લૌકિક ઘર્મવાળા કહે છે-“અમિ મૂકનાર, ઝેર દેનાર, શસ્ત્ર ઉગામનાર, ધનચોર, પુત્રચોર, ને સ્ત્રીચોર, - આ છ આતતાયી છે, આને તથા વેદાન્ત પારગામીના હત્યારાને મારી નાખવા જોઈએ. એમાં પાપ નથી. જે એમ માને છે કે પીડા આપનારને પણ પીડા ન કરવી, તે બાયલા છે.” આવા અવિવેકી લૌકિક જેવા ન થતાં અહિંસક બન્યા રહેવું.).
(૪૬૪) “ઈહ' =જગતમાં (અવિવેકી માણસ દ્વારા (નબળાને જ દુઃખ-સંકટ પમાડાય છે;) દા.ત. બકરો અશક્ત છે. માટે તેને દેવી આગળ બલિદાન કરવા) દુઃખ પમાડાય છે. મેલાદેવી આગળ કોઈવાઘથી (એના) લોહીની બળિ કરતું નથી. (માટે તું તેવો ન થતાં તારી હીલના તિરસ્કાર કરનાર નબળાને પણ ક્ષમા દેજે; ક્રોધ કે સામનો ન કરીશ; કેમકે આ માણસ માત્ર
