________________
પર
ઉપદેશમાળા * तिव्वयरे उ पओसे, सयगुणिओ सयसहस्सकोडिगुणो । कोडाकोडिगुणो वा, हुज्ज विवागो बहुतरो वा ।।१७८।। के इत्थ करेंतालंबणं, इमं तिहुयणस्स अच्छेरं । जह नियमा खवियंगी, मरूदेवी भगवई सिद्धा ।।१७९।। किं पि कहिं पि कयाइ, एगे लद्धीहि केहि वि निभेहिं । વજોયનુદ્ધતામા, હવંતિ ઓરયડમૂયા II૧૮૦ની
વગેરે) એક જ વાર સેવ્યાનો ઓછામાં ઓછો વિપાક દસગુણો આવે છે. (દા.ત. એકવાર મારનારો દસવાર મરાય છે.)
(૧૭૮) ત્યારે જો અધિક ઉત્કટષ-અપ્રીતિ હોય તો (કરેલા એકવારના પાપનું એ દ્રષની માત્રા પ્રમાણે) સોગણું, લાખગણું, ક્રોડગણું યા ક્રોડાક્રોડ ગણું ફળ ભોગવવું પડે, અથવા એથી પણ બહુતર ભોગવવું પડે છે. (તેથી પ્રાયઃ રાગ ન થાય અને એમાં ય રાગદ્વેષાદિના સંક્લેશ ન થાય એ માટે અપ્રમત્ત રહેવું.)
(૧૭૯) કેટલાક આ વિષયમાં ત્રિભુવનમાં ક્યારેક જ બને એવાં અતિ) અદ્ભુતના આધાર લે છે કે જેમ ભગવતી મરુદેવામાતા નિયમ (તપ-સંયમના કષ્ટ દ્વારા દેહ નિયંત્રણ)થી કર્મ ખપાવ્યા વિના મોક્ષ પામ્યા. (એમ મોક્ષ થઈ જશે, તપ સંયમ કષ્ટનું શું કામ છે?)
(૧૮૦) (આ આલંબન લેવું ખોટું છે કેમકે) ક્યારેક કોઈક ઠેકાણે કોઈક (વૃષભાદિ વસ્તુ)ને પામીને કેટલાક (કરકંડ જેવા) આશ્ચર્યભૂત પ્રત્યેક બુદ્ધતાના લાભવાળા બન્યા ને કોઈક તેવી લબ્ધિઓ (કર્મ-ક્ષયોપશમાદિ) રૂપ નિમિત્તોથી બન્યા. તેથી એના આલંબને પ્રમાદી ન બનાય, નહિતર મોક્ષ જ ન થાય.)
