________________
૬૪.
ઉપદેશમાળા
जे घरसरणपसत्ता, छक्कायरिऊ सकिंचणा अजया । नवरं मोत्तण घरं, घरसंकमणं कयं तेहिं ॥२२०।। ** उस्सुत्तमायरंतो, बंधइ कम्मं सुचिक्कणं जीवो ।
संसारं च पवड्डइ, मायामोसं च कुव्वइ य ।।२२१।। जइ गिण्हइ वयलोवो, अहव न गिण्हइ सरीरवुच्छेओ । पासत्थसंगमोऽविय, वयलोवो तो वरमसंगा ।।२२२॥
એ જ ભવતરણ માટેનો સમ્યક છે. (અહીં “દર્શન' કહેવા ઉપરાંત “શ્રદ્ધાન' કહ્યું એ જે ન આચરી શકાય એવી સાઘનાઓ હોય એની ય શ્રદ્ધા રાખવા માટે કહ્યું.)
(૨૨૦) (અણગાર અગાર-ઘર-ત્યાગી છતાં) જે ઘર મરમ્મત-ઘરસંભાળમાં લાગેલા હોય છે, એ (પૃથ્વીકાયાદિ) ષકાયના શત્રુ છે, પરિગ્રહધારી છે, ને મનવચન-કાયાની યતના (સંયમ) વિનાના છે. એમણે તો માત્ર એક ઘર મૂકી બીજા ઘરમાં જ સંક્રમણ કર્યું (કહેવાય. એ એમને મહા અનર્થ માટે થાય છે, કેમકે.).
(૨૨૧) જિનાગમ-નિરપેક્ષ (જિનવચનથી ઊલટું) આચરે (અર્થાતુ અકાર્ય કરે), એ જીવ ગાઢ ચીકણા કર્મ બાંધે છે, અને એથી ભવના ફેરા વધારે છે; વળી એ માયા મૃષા ય સેવે છે. (કેમકે પહેલા હું “સૂત્રોક્ત કરીશ” એમ કબૂલી હવે ઉસૂત્રઆચરણમાં જાય છે.)
(૨૨૨) (ઉસૂત્ર-સેવી પાસત્થાના આહાર-પાણી વાદિ) જે લે તો (આધાકદિ-દોડ અને આગમ નિરપેક્ષતાના અનુમોદનથી) વ્રત-લોપ થાય અને જો ન લે તો
