________________
2O
ઉપદેશમાળા
सम्मत्तदायगाणं दुप्पडिआरं भवेसु बहुएसु । सव्वगुणमेलियाहि वि, उवयारसहस्सकोडीहिं ।।२६९।। सम्मत्तंमि उ लद्धे, ठइआई नरयतिरिअगाराई । दिव्वाणि माणुसाणि अ, मोक्खसुहाई सहीणाई ।।२७०।। कुसमयसुईण महणं, सम्मत्तं जस्स सुट्ठियं हियए। तस्स जगुजोयकरं, नाणं चरणं च भवमहणं ।।२७१।।
સર્વવિરતિ પામીને જીવનભર માટે તથા મુક્ત થયા પછી સર્વ કાળ માટે સર્વ જીવોને અભયદાતા બને છે.)
(૨૬૯) ઘણા ભવો સુધી “સવ્વગુણ મેલિયા” દ્વિગુણ ત્રિગુણ યાવતુ અનંતગુણા ઉપકારો ક્રોડો-હજાર વાર કરવા છતાં (વિશિષ્ટ દેશનાથી) સમકિત પમાડનારા (ગરના ઉપકાર) નો પ્રત્યુપકાર કરી શકાતો નથી. (બદલો વળાતો નથી.)
(૨૭૦) (કારણ કે, સમ્યક્ત પ્રાપ્ત થયેથી (પૂર્વે આયુષ્ય ન બાંધ્યું હોય તો) નરક તિર્યંચગતિનાં બારણાં બંધ થાય છે, અને દેવભવનાં, મનુષ્યભવનાં તથા અંતે મોક્ષના પણ સુખો સ્વાધીન થાય છે. (સમ્યત્વથી અનંતા મોક્ષ-સુખો સ્વાધીન કેમ? તો કે)
(ર૭૧) મિથ્યા શાસ્ત્રોના શ્રવણને (શ્રવણજનિત મિથ્યાત્વને) તોડી નાખનારું સમ્યક્ત જેના દ્ધયમાં સુસ્થિર થયું છે, તેને જગત-ઉદ્યોતકર જ્ઞાન (કેવળજ્ઞાન) અને સંસાર-નાશક (સર્વસંવરરૂપ) ચારિત્ર (પ્રગટ થાય) છે. (આમ કહીને સૂચવ્યું કે સમ્યક્ત હોય તો જ્ઞાનચારિત્ર તે ભવે કે ભવાંતરે અવશ્ય સંસાર-નાશક બને છે. ત્રણેય જરૂરી છે, એ કહે છે,).
