________________
૫૫
ઉપદેશમાળા * सीलव्वयाइं जो बहुफलाइँ, हंतूण सुक्खमहिलसइ ।
धिइदुब्बलो तवस्सी, कोडीए कागिणिं किणई ।।१८८।। * जीवो जहामणसियं, हियइच्छियपस्थिएहिं सुक्खेहिं ।
तोसेऊण न तीरई जावजीवेण सव्वेण ।।१८९।। * सुमिणंतराणुभूयं, सुक्खं समइच्छियं जहा नत्थि । एवमिमं पि अईयं, सुक्खं सुमिणोवमं होई ।।१९०।।
(આચાર્યપદવી આદિથી) મહામૂલ્યવાન બનાવાય, ત્યારે તે મૂઢ જીવ દુષ્ટ આચરણ કરે છે કે એ પોતાના (આચાર્યપદાદિ) સ્થાનનો નાશ કરે છે. (વંદનાદિ કરનારમાં અધમ તરીકે નિંદાય
(૧૮૮) (સ્વર્ગ મોક્ષપર્યંતના) બહુ ફળોને આપનાર મૂળવ્રત ઉત્તર ગુણોને હણીને જે (તુચ્છવૈષયિક) સુખને ઇચ્છે છે. તે વિશિષ્ટ ચિત્તસ્થિરતા વિનાનો બિચારો ક્રોડના ધનથી કાકિણી(૧/૮૦રૂ.)ને ખરીદે છે. (આવાને વિષયોથી તોષ તો ન થાય, ઊલટું ભોગોથી શ્રમ વધે, ઇંદ્રિયોની અસ્વસ્થતા વધે, કેમકે,).
(૧૮૯) સંસારી જીવ “યથામનસ્કૃત'=ચિંતિત પ્રમાણે હૈયાને ઈષ્ટ અને પ્રાર્થિત (વિષય) સુખો આખા જીવન પર્યત પણ પ્રાપ્ત થયે સંતોષ પામતા નથી. (દિવસો, મહિનાઓ સુખો મળે તો સંતુષ્ઠ થાય જ શાનો?)
(૧૯૦) જેમ સ્વપ્ન મધ્ય ભોગવેલું સુખ સ્વપ્ન પસાર થઈ ગયે રહેતું નથી. એમ આ પણ વિષયક સુખ) વ્યતીત થયે સ્વપ્ન સુખની જેમ રહેતું નથી. (કેમકે તે તુચ્છ છે માટે જ એના પર આસ્થા નહિ કરવી. નહિતર)
