________________
ઉપદેશમાળા दिणदिक्खियस्स दमगस्स, अभिमुहा अज्जचंदणा अज्जा । नेच्छइ आसणगहणं, सो विणओ सव्वअजाणं ।।१४।। * वरिससयदिक्खियाए, अज्जाए अज्जदिक्खिओ साहू ।
अभिगमणवंदणनमंसणेण विणएण सो पुज्जो ।।१५।। * धम्मो पुरिसप्पभवो, पुरिसवरदेसिओ पुरिसजिठ्ठो । लोए वि पहू पुरिसो, किं पुण? लोगुत्तमे धम्मे ।।१६।। संवाहणस्स रन्नो, तइया वाणारसीए नयरीए। कण्णासहस्समहियं, आसी किर रूववंतीणं ।।१७।। - સો વર્ષની દીક્ષિત સાધ્વીએ આજના પણ દીક્ષિત સાધુની સામે જઈને, વંદન-નમસ્કાર કરીને તથા વિનયથી એટલે કે આસનદાનાદિથી પૂજવા યોગ્ય છે. (૧૫)
(કારણ) ઘર્મની ઉત્પત્તિ ગણધરરૂપ પુરુષથી થાય છે, તેના મૂળ દેખાડનારા તીર્થકરો પણ પુરુષ છે. એથી ધર્મ પુરુષને આધીન હોવાથી ધર્મમાં પુરુષ જ્યેષ્ઠ છે. લોકમાં પણ પુરુષનું પ્રભુત્વ છે, માલિકી હોય છે, તો લોકોત્તર ઘર્મમાં તો પૂછવું જ શું? (૧૬)
ત્યારે (પૂર્વકાળ) સંવાહન રાજાને વાણારસી નગરીમાં રૂપવતી એક હજાર કન્યાઓ હતી તો પણ (રાજાનું મરણ થતાં વારસના અભાવે બીજા રાજ્યને લુંટવા લાગ્યા ત્યારે) તેઓ લુંટાતી રાજ્યલક્ષ્મીનું રક્ષણ કરી શકી નહિ. માત્ર અંગવીર નામનો એકજ પુત્ર કે જે પટ્ટરાણીના ઉદરમાં હતો તેણે રાજ્યશ્રીનું રક્ષણ કર્યું. (શત્રુને નિમિત્તિયાઓએ એનો પ્રભાવ બતાવ્યો તેથી એ ભાગી ગયા). (૧૭-૧૮)
