________________
ઉપદેશમાળા
वहबंधणमारणसेहणाओ काओ परिग्गहे नत्थि ? । तं जइ परिग्गहुच्चिय, जइधम्मो तो नणु पवंचो ॥५२॥ * किं आसि नंदिसेणस्स, कुलं ? जं हरिकुलस्स विउलस्स ।
आसी पियामहो सच्चरिएण वसुदेवनामुत्ति ।।५३॥ * विजाहरीहिं सहरिसं, नरिंददुहियाहिं अहमहंतीहिं ।
जं पत्थिजइ तइया, वसुदेवो तं तवस्स ..।। * सपरक्कमराउलवाईएण, सीसे पलीविए नियए । गयसुकुमालेण खमा, तहा कया जह सिवं पत्तो ।।५५।।
અનર્થ છે. એટલે એને જો તું ધારણ કરે છે તો તારો તપ નિષ્ફળ છે. તો એવા નિષ્ફળ તપને (હે સાધુ !) તું શું કામ આચરે છે?
પરિગ્રહમાં તાડન, બંધન, મરણ અને શી શી કદર્થનાઓ નથી? અર્થાતુ બધી છે, ને એ જો પરિગ્રહથી નીપજે છે, તો એ રાખીને તારો સાધુવેષ લોકોને ઠગવા માટેનો પ્રપંચ જ છે. (પ)
પૂર્વે નંદિષેણના ભવમાં એનું કયું (ઉત્તમ) કુળ હતું કે એ પોતાના સચ્ચારિત્રથી પછીના ભાવે (કૃષ્ણ વાસુદેવના વિશાળ-હરિવંશમાં વસુદેવ નામે દાદા થયા ? (જગતમાં સચ્ચારિત્રનો પ્રભાવ છે.) (પ૩).
રુપથી વશ થયેલી વિદ્યાધરીઓ અને રાજપુત્રીઓ “હું વરું હું વરું” એવી સ્પર્ધા વડે ખૂબ હર્ષથી જેમને વરવા પ્રાર્થે છે તે તેમના પૂર્વભવના વૈયાવચ્ચરૂપ તપનું જ ફળ હતું.(૫૪) - કૃષ્ણ વાસુદેવના ભાઈ તરીકે લાડકોડમાં ઉછરેલા અને પરાક્રમી એવા પણ ગજસુકુમાળે પોતાના મસ્તક ઉપર બળતાં અંગારા ભરી સળગાવનાર ઉપર એવી ક્ષમા કરી કે જે (ક્ષમા)થી
